" Şeker ezdim sana, Bal süzdüm. Yüreğimden mısra çektim, Şiir düzdüm. Bir fısıltıya hapsettim. Bütün çığlıklarımı, Gel dedim. Bir yer duydu. Bir gök duydu. Su duydu. Sen duymadın..."
" Kelimeler biriktirirdim bir zamanlar, gönül heybem dolar da taşardı. Kimini çaldılar, çoğunu kırdılar; şimdi sadece "merhaba" kaldı. İzah edeyim sen sormadan: Tebessümüm doğuştan da suskunluğum sonradan...."
-Huzurevinin müdürü, emekliliğini beklediği son günlerin birinde, en kıdemli çalışanını yanına çağırır ve merakla "Payidar abi. Bundan otuz sene önce işçi alımı konusunda çok sıkıntılar çektiğimiz zamanları çok iyi hatırlarsın. Aldığımız işçilerden, huzurevindeki yaşlı insanlara kötü davrananlar oluyordu. Biz de neredeyse günaşırı işçi değiştirmek zorunda kalıyorduk.
Ben bıkıp usanmıştım yanlış işçi seçimlerinden. Ve bir ara sana bıraktım. Görevi sen üstlendin. Sen hangi işçiyi aldıysan, o günden bu güne tek bir sıkıntı çekmedik. Yaşlılarımız da çok iyi davrandılar. Merak ettiğim şu: Sen neleri göz önünde bulundurarak onları işe aldın? Nasıl bu kadar isabetli kararlar verebildin? Nasıl bir tecrübedir bu? "diye sorar.
Payidar efendi, müdürün sorularından sonra bulundukları odanın camına sabitler bakışlarını. Huzur evinin avlu kapısından, binaya kadar olan patika yola derin derin bakar. Sonra eliyle o patika yolu göstererek işaret eder:
"Evet müdürüm çok iyi hatırlıyorum o günleri. Biz o zamanlar işçi için gazeteye ilan verdiğimizde, iyi ve buradaki yaşlı insanlara asla zarar vermeyecek incelikte gönlü güzel insanlar bulmayı umuyorduk. Siz bu görevi bana verdiğinizde, bu patika yolun sonunda binanın kapısında bekledim her bir başvuru yapan işçiyi.
Bilirsiniz patika yol baştan sona karınca yuvalarıyla doludur. Ve binlerce karınca patika yola serilmiş gibidir. Başvuru için gelenlerden kimisi yuvaları ve karıncaları göz göre göre ezerek geçerdi. Kimisinin ise karıncaları ezmemek için yolun kenarındaki taşlara basa basa yürüdüğünü gördüm.
O an dedim ki kendi kendime: Yürüdüğü yolda karıncayı ezmemeye bile özen gösteren insan, yaşlı insanları hiç incitir mi? Yani tecrübeyle alakası yok müdürüm. Çok şükür vicdanlı merhametli insanları görerek çok doğru tercih yapmışım."
Bir sevgi olsun yüreğinde, petek petek bal sende çiçek sende meyve veren dal sende ben desem ki pembe sende, al sende bir ucu değsin çöllere aşkın bu ne güzel hal sende...Beni de bu ummana sal sende Hani bir gün yolu şaşır gel kapımı çal sende yerin yokmu ah yüreği yaralım? gel, bu fakir yüreğimde kal sende..
" Mutluyum.... Çünkü; yol yakınken dönüşlerim var. Huzuruma şaşırmayın Çünkü yarı yolda duranlardan, koşar adım gitmişliğim var... Kızmayın aşktan caymışlığıma, Benim karşıdan tanımama gibi bir özrüm var.. Gelsin hayat bildiği gibi, elinde ne varsa hayata dair, Ötesi hiçbir şey ya da vesair..... Hani demiş ya şair, 'Mutluluğu sende bulan senindir',
" Acıyan yerlerini öpecek biri varsa hayatında, Önemli olmaz düştüğün yerler, atıldığın kuyular, aldığın yaralar, yalan çıkan bildiğin tüm doğrular.. İşittiğin tüm kötü sözlerin yeri bile çabuk iyileşir o zaman.. Nasihat etmeden, küçümsemeden dinleyen, anlatırken bile geçecekmiş gibi gelen, yuva sıcaklığında bakışlarıyla içini ısıtan, seni olduğun gibi kabûl eden, değiştirmeye çalışmayan, istediği kalıplara uymasan da seni sevmekten vazgeçmeyen biri varsa eğer, Korkma incinmekten, bırak sıyrıklar olsun dizlerinde, öper ve geçer..... "
" Aralık kalan kapı kapanır ışıklar söner, hayata çekilir perdeler sanki bir mevsim ölür içimizde dağılır, küser, örselenir çiçekler gidenlere hasret, özlemle birleşir içimizde Aralık kalan kapı yeniden açılır yeniden umut tohumları yeşerir yeniden ocaklar yanar toprak bağrını açar, yeniden bir Ocak'ta umuda uyanır insan yeniden, yeni yılda, Ocak'ta sevgiyle özlemle umutla gelecek daha nice yıllara ...."
" Şeker ezdim sana,
Bal süzdüm.
Yüreğimden mısra çektim,
Şiir düzdüm.
Bir fısıltıya hapsettim.
Bütün çığlıklarımı,
Gel dedim.
Bir yer duydu.
Bir gök duydu.
Su duydu.
Sen duymadın..."
". Korkuyorum
Birgün gerçekten beni seven birine
İnanmamaktan korkuyorum..."
" Kelimeler biriktirirdim bir zamanlar,
gönül heybem dolar da taşardı.
Kimini çaldılar, çoğunu kırdılar;
şimdi sadece "merhaba" kaldı.
İzah edeyim sen sormadan:
Tebessümüm doğuştan da
suskunluğum sonradan...."
-Huzurevinin müdürü, emekliliğini beklediği son günlerin birinde, en kıdemli çalışanını yanına çağırır ve merakla "Payidar abi. Bundan otuz sene önce işçi alımı konusunda çok sıkıntılar çektiğimiz zamanları çok iyi hatırlarsın. Aldığımız işçilerden, huzurevindeki yaşlı insanlara kötü davrananlar oluyordu. Biz de neredeyse günaşırı işçi değiştirmek zorunda kalıyorduk.
Ben bıkıp usanmıştım yanlış işçi seçimlerinden. Ve bir ara sana bıraktım. Görevi sen üstlendin. Sen hangi işçiyi aldıysan, o günden bu güne tek bir sıkıntı çekmedik. Yaşlılarımız da çok iyi davrandılar. Merak ettiğim şu: Sen neleri göz önünde bulundurarak onları işe aldın? Nasıl bu kadar isabetli kararlar verebildin? Nasıl bir tecrübedir bu? "diye sorar.
Payidar efendi, müdürün sorularından sonra bulundukları odanın camına sabitler bakışlarını. Huzur evinin avlu kapısından, binaya kadar olan patika yola derin derin bakar. Sonra eliyle o patika yolu göstererek işaret eder:
"Evet müdürüm çok iyi hatırlıyorum o günleri. Biz o zamanlar işçi için gazeteye ilan verdiğimizde, iyi ve buradaki yaşlı insanlara asla zarar vermeyecek incelikte gönlü güzel insanlar bulmayı umuyorduk. Siz bu görevi bana verdiğinizde, bu patika yolun sonunda binanın kapısında bekledim her bir başvuru yapan işçiyi.
Bilirsiniz patika yol baştan sona karınca yuvalarıyla doludur. Ve binlerce karınca patika yola serilmiş gibidir. Başvuru için gelenlerden kimisi yuvaları ve karıncaları göz göre göre ezerek geçerdi. Kimisinin ise karıncaları ezmemek için yolun kenarındaki taşlara basa basa yürüdüğünü gördüm.
O an dedim ki kendi kendime: Yürüdüğü yolda karıncayı ezmemeye bile özen gösteren insan, yaşlı insanları hiç incitir mi? Yani tecrübeyle alakası yok müdürüm. Çok şükür vicdanlı merhametli insanları görerek çok doğru tercih yapmışım."
" Bu hayatta;
ya müziğin ritmini
ya da kalbinin ritmini dinleyeceksin ...
Kalp atıyorsa
Şükredeceksin....."
" İki insanın birbirleriyle karşılaşmaları kadere..
Karşılaştıktan sonra da yan yana kalmaları onların gayretine bağlıdır..."
Ali.
Bir sevgi olsun yüreğinde,
petek petek bal sende
çiçek sende meyve veren dal sende
ben desem ki pembe sende, al sende
bir ucu değsin çöllere aşkın
bu ne güzel hal sende...Beni de bu ummana sal sende
Hani bir gün yolu şaşır
gel kapımı çal sende
yerin yokmu ah yüreği yaralım?
gel, bu fakir yüreğimde kal sende..
Saffet çakır
" Mutluyum....
Çünkü; yol yakınken dönüşlerim var.
Huzuruma şaşırmayın
Çünkü yarı yolda duranlardan, koşar adım gitmişliğim var...
Kızmayın aşktan caymışlığıma,
Benim karşıdan tanımama gibi bir özrüm var..
Gelsin hayat bildiği gibi, elinde ne varsa hayata dair,
Ötesi hiçbir şey ya da vesair.....
Hani demiş ya şair,
'Mutluluğu sende bulan senindir',
Gerisi Misafir...."
" Acıyan yerlerini öpecek biri varsa hayatında,
Önemli olmaz düştüğün yerler, atıldığın kuyular, aldığın yaralar,
yalan çıkan
bildiğin tüm doğrular..
İşittiğin tüm kötü sözlerin yeri bile
çabuk iyileşir o zaman..
Nasihat etmeden, küçümsemeden dinleyen, anlatırken bile geçecekmiş gibi gelen,
yuva sıcaklığında bakışlarıyla içini ısıtan,
seni olduğun gibi kabûl eden,
değiştirmeye çalışmayan,
istediği kalıplara uymasan da seni sevmekten vazgeçmeyen biri varsa eğer,
Korkma incinmekten,
bırak sıyrıklar olsun dizlerinde,
öper ve geçer..... "
Aralık Biterken
" Aralık kalan kapı kapanır
ışıklar söner, hayata çekilir perdeler
sanki bir mevsim ölür içimizde
dağılır, küser, örselenir çiçekler
gidenlere hasret,
özlemle birleşir içimizde
Aralık kalan kapı yeniden açılır
yeniden umut tohumları yeşerir
yeniden ocaklar yanar
toprak bağrını açar,
yeniden bir Ocak'ta umuda uyanır insan
yeniden, yeni yılda, Ocak'ta
sevgiyle özlemle umutla
gelecek daha nice yıllara ...."