Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Kardeşlik bırakma kendini, bak bir şairin annesi ne demiş

"İşte yaşamın reçetesi bu"
Dedi annem
Aldı beni kollarına gözyaşlarım akarken
"Her yıl bahçene
Ektiğin çiçekleri düşün
Sana öğretecekler ki
İnsanlar da
Çiçek açmak için
Solmak
Köklenmek
Ve büyümek
Zorunda"

Rupi Kaur / Güneş ve onun çocukları

HİKAYEMİZ

Hesabı görülmüş bir aşkın
Çoktan Silinmiş izlerini
Arar gibiyiz
Ve gitmek
Düşülmüş son dip notudur artık
Hikayemizin


Hikayesi / Temmuz / 2014

MÜLAKAT

Kamuda yükselme
Bilgisayar mühendisliği
Yüksel tabi ne demek
Başın göğe erer belki
Mülakat heyeti soruyor
“Bilgisayarın işlem yapabilmesi için
En önemli şey”?
Cevap veriyor mühendis
“Elektürük”
-Bildiiiinnnn !!!
- Aferin
-Yüksel hadi

Hayatımız
Bir film gibiydi sanki

“dar alanda kısa paslaşmalar”

Ön Kapışma

Baktı
Peş peşe üç nefes çekti sigarasından
Şöyle bir savurdu dumanını yüzüme doğru
Temmuz cehenneminde harman yerlerinde
Başaklarından ayrıldı sanki buğday taneleri
Döküldü avuçlarıma tek tek

Buğdaylar yeniden başağa durdu

ZAMAN AŞIMI

Bazen de ölüm
Ulaşılamayınca bırakılan
Sesli bir mesajdır gibidir sadece
Ve aynı tarife üzerinden
Fiyatlandırılır
Bir uyarı gelir sonra
Hafıza kartı dolduğunda
Ve her mesaj gibi
Silinip gider sessizce
Sanki hiç yaşamamışçasına

Neden
Sahipsiz çocuklar
Erken uyanırlar güne
Ve erken batar hep
Gözlerinde güneş

Unuttun değil mi?


Hikayesi
Bir kadın sesi titreyerek konuşuyor telefonda “ Zordasın, her ay villalardan birinin kirasını göndereyim sana”. Adamın aklına, soğukta ve alaca karanlıkta bekleyişleri geliyor, açılmamış bir büfenin önünde, bir ekmek kamyonunu.

ÇİÇEKLER ÖLÜRSE

Diyelim ki
Bir çiçek ölmüş
Küsmüş belki hayata, solmuş
Susuzluktan ölmüş belki de
Veya her gün sulandığından
Çürümüştür artık kökleri
Bir kaktüsün ölmesi gibi yani
Ölmüş işte
ve öylece duruyor saksıda

Bir renk eksilmiştir artık resimlerden
Buğday tarlalarından sarı başaklar
Ve yıldızlar altında
Mavi bir sevişme
Eksilmiştir

Ve diyelim ki
Kaybolup dudağının kıyılarında
Yanaklarında
Yeniden tomurcuklanan
Utangaç bir kırmızı mesela
Eksilmiştir artık
Hayatımızda

Dağınık düşünceler
Eskiden madalyalı olurdu sigaralar. Birinci, İkinci, Üçüncü gibi. Birinci’ye “köylü sigarası”da derlerdi. Paketin üzerindeki 20 rakamının uçlarını kalemle birleştirdiğinizde profilden köylü portresi çıkardı ortaya.

Çocukken “Servet abla” diye biri vardı sokağımızda, orta yaşlı bir kadın, aynı zamanda deli. Korkardık biraz kendisinden. Bakkaldan sigara aldırırdı bize, ince ve yassı gelincik sigarasından. Paketin üzerinde tek dal bir gelincik resmi. Acayip bir yetenek geliştirmişti bu kadın, sigara dişinde yapışık dururdu hep, konuşsa da ağzından hiç düşmezdi. Acayip bir kadındı.

Şimdi soracaksınız “nereye varacak bu yazının sonu” diye. Hiçbir yere, başı boş bir yazı işte, nereye çekersen oraya gelir. Dikkat edin yinede, çok ince anılarla bağlıdır sözcükler birbirlerine, tıpkı inci bir kolye gibi yani, çok asıldığınızda kopar gider.

Saklanıyoruz bir çiçeğin sesini duyunca
Artık gölgemizden bile kaçar haldeyiz
Nasıl da kısaldı sevdaların ömrü
Sadece masallarda yaşar gibiyiz.


gerçekten de kısaldı sevdaların ömrü, "sevdacık" gibi bir şeye dönüştü sanki veya "sevda teşebbüsü", nerede o "tasarlayarak ve taammüden" eski sevdalar. Bu konu uzar gider böyle, kalkıp bir kahve yapayım bari.