Kültür Sanat Edebiyat Şiir

ahh dostum , gidişinle hüzünlenmiştik…
ne var ki , aklımızda düşünecek ‘’ güzel ve anlamlı bir şeyimizin ‘’ olması ile dayandık..
ve de döneceksin umudumuzla da direndik…
beklediğimize değdi…iyi ki geldin, hooşş geldin :)

ne 'çok şeye' sahibim diyorum, şükredip yüzüne bakarken...

ya da incelikler ustası..
yokluğundaki hasret.. hasretindeki hüzün , özlemindeki sessiz çığlık..
gelmeyişlerindeki yarım kalışlar...

beden nereye giderse gitsin,yaşanmışlıklar varsa yürek orada kalır
ve ne gariptir kii en çok da mutlu anları silinmez hafızalardan..
sevgisini gözlerine yansıtabilen bir bakış, yüreğinden kopan sevgi çığlıklarıyla
o an zamanın bile durmasını dileyebilir insan....

ihtişam, gördüğünde değil..
bakışındadır :)

ee aklın yolu birdir denilir.. ben de sen gibi düşünmüştüm :P
mevzubahis ‘’esas olan ’’ ise, gerisi zaten külliyen teferruattır.
çünkü meleklik de , şeytanlık da ayrıntıda gizlidir değil mi :)

ve deniz.. ve yollar..ve dostlar..
dudaklara buruk bir gülümseme takılır anılar estikçe.
en çok da fotoğraflar dokunur insana, zaman geçtikçe..

O her şeyi bilir..
Ben de O'nun her şeyi bildiğini bilirim.
O bana her şeyi bildiğini bildirdi.
Ben her şeyin O’ndan olduğunu bilir oldum

sorular...
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Victor Hugo

Mutluluk, olumsuzluklardan / acılardan tamamen uzak olmak hali değildir..
Zira bu olgular da insan hayatının olmazsa olmazları arasında olup, bunları da şöyle ya da böyle yaşamak zorundayız..
Aslında sürekli mutluluk da bir tür mutsuzluktur..
Mutluluk özü itibariyle, aklımızın ve ruhumuzun olumsuzlukla içersinde olumluyu / güzellikleri görebilmesi alışkanlığıdır.
Kendimize bu alışkanlığı kazandırdığımız taktirde, ‘’çoğunlukla mutlu ‘’ bir hayatımızın olması mümkündür..