'ölüm' belkide yüzleşmenin sonudur. bizim yaşadığımız ve hesaba çekildiğimiz anda sen şunları yaptın denişdiğinde hayır yapmadım dediğimizde canlandırma gibi göstermemizin sonudur. bazen çıkar ya karşımıza ya ben bu olayı daha önce yaşamıştım sanki deriz belkide kanıtıdır.
Kimine (Hüzün, Korku, Yenilik, Dönüşüm, Bilinmezlik, Acı vb.) Ama aslen insanın umudunun ölümde bile devam ettirildiğini, yaşamın umutsuz olamayacağını gösteren yegane kanıttır kendisi. Yani umudun yoksa, yoksa sarılacak bir dal bile hayatında, yaşamanın manası yok. Kimi dönüşeceğine inanır, kimi ecdadını göreceğine, kimi sonsuz karanlığa, ama inanır işte bir şeye. İster adı olsun, ister eşkali!
ölüm herkesin kaçıpta kurtulamadığı geleceğini önceden haber vermeyen bir gerçektir biz bu gerçeğe ne kadar hazırız önemli olan odur bir insanın hayatındaki en önemli andır eğer şahadet getiremeden son nefesini verirse yazıklar olsun onun boşa geçen hayatına isterse trilyonlar bıraksın kendisine zerre kadar faydası olmaz benim fikrime göre en büyük zenginlik önce iman zenginliği ikinci sırada ise sağlık zenginliği gelir
Ölüm bir son değil yepyeni bir başlangıçtır. Ruhların yaratılmasıyla başlayan süreç asla ölümle sona ermiyor. Dünya hayatına bir nutfe iken göz kırpıp doğumla başlangıç yaptığımız gibi ölümle de ahret hayatına kabirde merhaba deriz ve hesap gününde alacağımız sonuca göre ya cennet ya da cehennemde ilelebet yaşarız. Kısaca ölüm ebediyet yurduna bir geçiştir.
Ölüme meydan okumanın iki yolu: 1- Âşık olmak ya da deli olmak... İkisi ne kadar farklı bilmem. Âşık olmak bir tür delilik çünkü... Çılgınlık.. Herkesin harcı değil âşık olamak 2- Sanat
Fizik bedenin islemes hale gelisi. Ruh bedenin kafesinden kurtulusu. Acilarin ruha intikali. Varligin bi baska formda kendini göstermesi. Göz perdesinin açlip alemlerin ruha gösterilisi. Ve küçük kiyametin kopusu...
Ey doruklarına sobelediğim tepeler Saçlarımı emanet ettiğim rüzgar Ayaklarımı okşayan akşam dalgaları Bitti her şey bitti hoşçakalın Bir sabah uyandığımda Bir demet mezar çiçeği bulurum başucunda bamsi
hayatın en son parcası. sıradan bişey otobüse binmek yada su içmek gibi ama bir kere basımıza geliyor olması onu önemsememizi gerektiriyor galiba zor gelmesinin sebebide geride bırakacaklarımız olsa gerek hakkında fazla bişey bilmiyor olmakta korku veriyor tabi ama kesinlikle son degil
NAIM HİKMET TE DİYOR YA 'NE ÖLÜMDEN KORKMA AYIP NE DÜŞÜNMEK ÖLÜMÜ' ÖLMEK BAZEN SON BAZEN BAŞLANGIÇ BAZEN UMUT BAZEN UMUTLARIN SONU AMA ÖLÜM EN SADIK DOSTTUR SİZİ ASLA TERK ETMEYECEK VEDE ZAMANI GELDİĞİNDE NERDE OLURSANIZ OLUN SİZİ BULACAK OLAN TEK GERÇEK DOSTTUR! ! !
ölüm yeni bir hayata atılan ilk adımdır tıpkı dogum gibi.... ama herseye ragmen ürkütücü! ! !
'ölüm'
belkide yüzleşmenin sonudur.
bizim yaşadığımız ve hesaba çekildiğimiz anda sen şunları yaptın denişdiğinde hayır yapmadım dediğimizde canlandırma gibi göstermemizin sonudur.
bazen çıkar ya karşımıza ya ben bu olayı daha önce yaşamıştım sanki deriz belkide kanıtıdır.
bu bir ihtimal
hayatımızın olmazsa olmazlarındandır.
Ölüm; Depremlerden sonraki gerçeklerin ayışığında saklı kalmasıdır...
Kimine (Hüzün, Korku, Yenilik, Dönüşüm, Bilinmezlik, Acı vb.) Ama aslen insanın umudunun ölümde bile devam ettirildiğini, yaşamın umutsuz olamayacağını gösteren yegane kanıttır kendisi. Yani umudun yoksa, yoksa sarılacak bir dal bile hayatında, yaşamanın manası yok. Kimi dönüşeceğine inanır, kimi ecdadını göreceğine, kimi sonsuz karanlığa, ama inanır işte bir şeye. İster adı olsun, ister eşkali!
ölüm herkesin kaçıpta kurtulamadığı geleceğini önceden haber vermeyen bir gerçektir biz bu gerçeğe ne kadar hazırız önemli olan odur bir insanın hayatındaki en önemli andır eğer şahadet getiremeden son nefesini verirse yazıklar olsun onun boşa geçen hayatına isterse trilyonlar bıraksın kendisine zerre kadar faydası olmaz benim fikrime göre en büyük zenginlik önce iman zenginliği ikinci sırada ise sağlık zenginliği gelir
Ölüm bir son değil yepyeni bir başlangıçtır. Ruhların yaratılmasıyla başlayan süreç asla ölümle sona ermiyor. Dünya hayatına bir nutfe iken göz kırpıp doğumla başlangıç yaptığımız gibi ölümle de ahret hayatına kabirde merhaba deriz ve hesap gününde alacağımız sonuca göre ya cennet ya da cehennemde ilelebet yaşarız. Kısaca ölüm ebediyet yurduna bir geçiştir.
dünya hayatı bir tiyatro sahnesinden ibaret ve sende herkes gibi başroldesin rolün bitincede sahneden ayrılıp geldiğin yere geri döneceksin.......
Ölüme meydan okumanın iki yolu:
1- Âşık olmak ya da deli olmak... İkisi ne kadar farklı bilmem. Âşık olmak bir tür delilik çünkü... Çılgınlık.. Herkesin harcı değil âşık olamak
2- Sanat
ölüm sadece bir başlangıç
Fizik bedenin islemes hale gelisi.
Ruh bedenin kafesinden kurtulusu.
Acilarin ruha intikali.
Varligin bi baska formda kendini göstermesi.
Göz perdesinin açlip alemlerin ruha gösterilisi.
Ve küçük kiyametin kopusu...
sonun başlangıcı...
cesaret edip ilk adımım attıktan sonra ulaşmak için çırpınnan ve hılz a yaklaşılan son..
Ey doruklarına sobelediğim tepeler
Saçlarımı emanet ettiğim rüzgar
Ayaklarımı okşayan akşam dalgaları
Bitti her şey bitti hoşçakalın
Bir sabah uyandığımda
Bir demet mezar çiçeği bulurum başucunda
bamsi
ölüm bir balçık gibi sarınca beni
göğsümü zorlar tabut çivileri
bamsi
bu dünyada yatıcak yeri olmayanlara bile yer buldurur.
aşk giderse ölüm kalır! ! !
Bir soluktan gerisinin yalan olduğu şu dünyada; kaçınılmaz son....
ölüm; hayatın gözümde tükendiği an...ölüm; beni tamamlayan değerleri yitirdiğim an...ölüm; yüreğim acıdıkça ruhumda asılı kalan...
hayatın en son parcası.
sıradan bişey otobüse binmek yada su içmek gibi
ama bir kere basımıza geliyor olması onu önemsememizi gerektiriyor galiba
zor gelmesinin sebebide geride bırakacaklarımız olsa gerek
hakkında fazla bişey bilmiyor olmakta korku veriyor tabi
ama kesinlikle son degil
Fişi çekilmiş bir tv ye benzetirim ölümü
Her ikisi'de bir anda solu verir
Sevdiklerimi bir daha görmeyeceğim aklıma geldiğinde hep dolar gözlerim, yaşamaktan çok onları seviyorum şu an yine doldum dokunsalar ağlarım hani
Sanma! tolumuz uzun,
Vademiz tükeniyor.....
Hayat, bizi sonsuzun,
Önüne itekliyor......
Eriyor damla damla,
İncecik bir endamla,
Zaman koşar adımla,
Ömrümüz emekliyor.....
Gel, dünü yad edelim,
Sonra veda edelim,
Tut elimden gidelim,
Ölüm bizi bekliyor.....
canlının nefes almaktan vazgeçme hali...yani nefes almadan yaşamaya ölüm diyorum ben :)
kimileri için kurtuluş kimileri için başlangıç.ama tek gerçek varki kaçınılmaz son.
merak ettiğim şey.
NAIM HİKMET TE DİYOR YA 'NE ÖLÜMDEN KORKMA AYIP NE DÜŞÜNMEK ÖLÜMÜ' ÖLMEK BAZEN SON BAZEN BAŞLANGIÇ BAZEN UMUT BAZEN UMUTLARIN SONU AMA ÖLÜM EN SADIK DOSTTUR SİZİ ASLA TERK ETMEYECEK VEDE ZAMANI GELDİĞİNDE NERDE OLURSANIZ OLUN SİZİ BULACAK OLAN TEK GERÇEK DOSTTUR! ! !
sonsuzluğun başlangıcı...
bütün kötülüklerden arınmak ve kurtulmak yaşamın en güzeline geçmek
kimse ölmeyi istemez. bende birden ölmek istemem ama azrail gelince de hayır demem yani :)
__NEREYE GİDERSEK GİDELİM, ÖLÜM HEP PEŞİMİZDEN GELECEKTİR__