pir gerçek veli:(en küçüğümüz en büyüğümüz, en cahilimiz en alimimiz, hakkın abdalları halkın aptallarıyız, kafirin küfrü müminin imanıyız?) _gerçeğe-hu?
Halkın hiç bir anlam veremediği, bir gitar, yahut saz, yahut bağlama eşliğinde söylendiğinde, halkın refleksvari bir duyguyla kendisinden söz edildiğini anladığı ama bir süre sonra etkisini hızla yitiren şiir..
(ne zaman halk olma bilinci gitti, halkın şiiri de yitti..)
Kuşaktan kuşağa halkn dilinde dolaşan ama son zamanlarda, ciddi kuşak çatışması yüzünden dildeki yerini hiphop'a rap'a kaptıran bir şiir çeşidi :) ..
Bir halkın ortak bir şiiri olmalı, ortak acısı, ortak inancı, ortak sevdası varsa şayet, hiç bir olduda şerikliği kabul etmeyen insanların oluşturduğu bir toplumun ortak şiiri de olamaz, mevcud olanları korumak kafidir artık..
Dilim varmıyor söylemeye ama halkların ortak şiirinin nakaratı: imdaaaat, kimse yook mu, açızzzz gibi imgelerden oluşacak gibi..
Dünyanın üstünde kurulu direk Emek zay olmadan sızlar mı yürek Bu yolu kim kurmuş bizlerde bilek Söyle canım söyle dilesin canlar Pir Sultan’ım farz ile sünnet Yola gelmeyene edilmez minnet Cümlenin muradı dünyada cennet Söyle canım söyle dinlesin canlar.
Ozanların gönlünden,kopan binlerce yıllık Mezopotamya,Anadolu topraklarında yankısını bulan,halkının dertleri ve sevinçlerini yalın bir dille anlatan gerçekçi bir şiir türüdür.
pir gerçek veli:(en küçüğümüz en büyüğümüz, en cahilimiz en alimimiz, hakkın abdalları halkın aptallarıyız, kafirin küfrü müminin imanıyız?) _gerçeğe-hu?
Belimizde kılıcımız kırmani
Taşı deler mızrağımın temrini
Hakkımızda devlet vermiş fermanı
Ferman padişahın dağlar bizimdir
Dadaloğlu
MECNUNUM
Mecnunum Leyla’mı gördüm
Bir kerecik baktı geçti
Ne sordum ne de söyledi
Kaşlarını yıktı geçti
Soramadım bir çift sözü
Ay mıydı,gün miydi yüzü
Sandım ki Zühre yıldızı
Şavkı beni yaktı geçti
Ateşinden duramazdım
Ben bu sırra eremedim
Seher vakti göremedim
Yıldız gibi aktı geçti
İzzetim bu ne hikmetmiş
Uyur iken gördüm bir düş
Zülüflerin kement etmiş
Yar boynuma taktı geçti
Aşik Ali İzzet
Turnam gidersen Mardin’e
Turnam yare selam söyle
Karlı dağların ardından
Turnam yara selam söyle
Turnam gidersen Akdaş’a
hem kavime hem kardaşa
Turnam yare selam söyle
“Anonim”Turnam
Bir ülkenin şiirlerini yazan,türkülerini yakanlar o ülkenin yasalarını yapanlardan daha güçlüdürler.İnsanlık tarihinde bunun örnekleri çoktur.
Halkın hiç bir anlam veremediği, bir gitar, yahut saz, yahut bağlama eşliğinde söylendiğinde, halkın refleksvari bir duyguyla kendisinden söz edildiğini anladığı ama bir süre sonra etkisini hızla yitiren şiir..
(ne zaman halk olma bilinci gitti, halkın şiiri de yitti..)
Kuşaktan kuşağa halkn dilinde dolaşan ama son zamanlarda, ciddi kuşak çatışması yüzünden dildeki yerini hiphop'a rap'a kaptıran bir şiir çeşidi :) ..
Bir halkın ortak bir şiiri olmalı, ortak acısı, ortak inancı, ortak sevdası varsa şayet, hiç bir olduda şerikliği kabul etmeyen insanların oluşturduğu bir toplumun ortak şiiri de olamaz, mevcud olanları korumak kafidir artık..
Dilim varmıyor söylemeye ama halkların ortak şiirinin nakaratı: imdaaaat, kimse yook mu, açızzzz gibi imgelerden oluşacak gibi..
Bin yıllık hasta inler şurada
Ne doktor bulunur ne çıban biter
Dört mevsim boş geçer şu güzel kırda
Ne çiçek ekilir ne fidan biter
Marangoz çalışır kapısı yoktur
Berberin sakalı herkesten çoktur
Doyuran aç gezer,soyanlar çoktur
Ne adalet bakar ne vicdan biter
Vicdan adaleti kurulmadıkça
Kaksız hak yolunda görülmedikçe
Mebus köylü gibi yorulmadıkça
Ne eşkıya durur ne çoban biter
Mahsuni Şerif (1970)
İnsan ol da ilme eğil
İnsan gibi herşeyi bil
Rezil olan şehir değil
Köy babo köy
Bu yol böyle gide gide
Yerimiz yoktur bu dünyada
Kimi hoca kimi dede
Say babo say
Anomim
anonimmm
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün be saç mıyım
Aşık veysel
Oy dere kızıl dere
Böyle akışın nere
Bizde hal mi bıraktın
Sana can vere vere
Dere bizim yerimiz
Suyu alın terimiz
Soyle nedendir dere
Vurulur gençlerimiz.
Dere böyle durulmaz
Gence kurşun vurulmaz
Sana zalim olandan
Bir gün hesap sorulmaz
Kızıl Dere/ Aşık İhsani
Koca Tanrı rahmetimi
Yollar bayramdan bayrama
Fakir zenginin yolunu
Kollar bayramdan bayrama
Dedeler sever torunu
Bilmeyen varmıdır bunu
Kul İhsani tanburunu
Çalar bayramdan bayrama
Aşık İhsani
Dünyanın üstünde kurulu direk
Emek zay olmadan sızlar mı yürek
Bu yolu kim kurmuş bizlerde bilek
Söyle canım söyle dilesin canlar
Pir Sultan’ım farz ile sünnet
Yola gelmeyene edilmez minnet
Cümlenin muradı dünyada cennet
Söyle canım söyle dinlesin canlar.
Pir Sultan Abdal
Ozanların gönlünden,kopan binlerce yıllık Mezopotamya,Anadolu topraklarında yankısını bulan,halkının dertleri ve sevinçlerini yalın bir dille anlatan gerçekçi bir şiir türüdür.