çocuk sizce ne demek, çocuk size neyi çağrıştırıyor?
çocuk terimi Kübra Doğan tarafından tarihinde eklendi
çocuk terimi Kübra Doğan tarafından tarihinde eklendi
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
.
...
.
yürüdüğüm sapa yolları örten ve
uzun yaşamış bir insan ömrü kadar yaşlı,
çınar ağaçlarının rengi geçkin yaprakları,
henüz güze boyun eğmiş değilken
iyi kalpli eylülde,
çıksam da baksam yâren;
şu hurma endamlı çınarın,
zarif yaprakları arasında mısın ki…,
yâr ile hemdem iken,
âyârın verdiği eziyete,
katlanmaktır aşk…,
ve usulca avuçlarından öpmek,
hafifçe koklamaktır ayrılığı ve,
sürekli anıp, hep hatırda tutmaktır yâri…;
gamsız bakmak hiçbir yere,
ve her yere muhabbet serpmektir,
hz.muhammed efendimizin hicretinin
ardından geçmiş, bindörtyüz küsur yılın,
sene başı muharrem hilâlinden,
yirmibeş akşam geçmişken ve keza,
hz.isa peygamberin de,
buna beşyüz bilmem ne yıl ilaveli senesi,
kaç gün olacağı istikrarsız ayının,
yirmidördüncü günü,
günlerden cumaydı;
yine böyle kritik bir ikindi vakti ertesiydi
ve kentin o en uzlaşmasız meydanında duyduğum,
kâfûr kokulu sesinin geldiği yöne baktım…,
ki o an ölmenin hemen öncesiydi,
ah;
ve bir çocuk masumluğundaki bakışlarımdan geçiyordu;
sak/lan/baç çiçekleri körebesinin köşe kapmacasında,
uzun eşeğin üstünden ırmakta taş sektirişim,
elektronik beyin adı verilen bir kasabalı kuzu gibi;
çelik çomaktan bıkkınken,
ve micozun kırdığı biricik mavi bilyenin,
talihsizliğine içerlemiş,
ve dahası kanatlılar bilmecesindeki bıçak da,
yağmur erteleri oynan kader çizgisi oyununda
dar boğaza saplanmışken,
ve belki de panayırda kaybolmuş bir çocuktum,
tuzlu kocaman gözlerimle ve,
atlı karınca döndükçe,
hareleri oyuncak çemberiydi ne malum,
ve belki mutlu çocuk yüzleri biriktiriyordum,
yüzümü yasladığım parlak bir yıldızın yanağında;
zaman, pastasını bir kez daha keserken…,
derken gök;
matem giysisini geçirip üstüne,
tülden siyah örtüsüyle,
sildi tuzlarını çocuğun gözlerinden,
ve üfledi mumu…,
bir dilek panayıra düştü,
belki de yine bir düştü…,
kaybolmuş bir çocuktum belki
kendi karanlık ormanımda
ve yağmur kokusu avuç içlerimde,
alnı buz gibi bir çocuk…,
.
...
.
.
...
.
yürüdüğüm sapa yolları örten ve
uzun yaşamış bir insan ömrü kadar yaşlı,
çınar ağaçlarının rengi geçkin yaprakları,
henüz güze boyun eğmiş değilken
iyi kalpli eylülde,
çıksam da baksam yâren;
şu hurma endamlı çınarın,
zarif yaprakları arasında mısın ki…,
yâr ile hemdem iken,
âyârın verdiği eziyete,
katlanmaktır aşk…,
ve usulca avuçlarından öpmek,
hafifçe koklamaktır ayrılığı ve,
sürekli anıp, hep hatırda tutmaktır yâri…;
gamsız bakmak hiçbir yere,
ve her yere muhabbet serpmektir,
hz.muhammed efendimizin hicretinin
ardından geçmiş, bindörtyüz küsur yılın,
sene başı muharrem hilâlinden,
yirmibeş akşam geçmişken ve keza,
hz.isa peygamberin de,
buna beşyüz bilmem ne yıl ilaveli senesi,
kaç gün olacağı istikrarsız ayının,
yirmidördüncü günü,
günlerden cumaydı;
yine böyle kritik bir ikindi vakti ertesiydi
ve kentin o en uzlaşmasız meydanında duyduğum,
kâfûr kokulu sesinin geldiği yöne baktım…,
ki o an ölmenin hemen öncesiydi,
ah;
ve bir çocuk masumluğundaki bakışlarımdan geçiyordu;
sak/lan/baç çiçekleri körebesinin köşe kapmacasında,
uzun eşeğin üstünden ırmakta taş sektirişim,
elektronik beyin adı verilen bir kasabalı kuzu gibi;
çelik çomaktan bıkkınken,
ve micozun kırdığı biricik mavi bilyenin,
talihsizliğine içerlemiş,
ve dahası kanatlılar bilmecesindeki bıçak da,
yağmur erteleri oynan kader çizgisi oyununda
dar boğaza saplanmışken,
yine,
yap/boz/yap memleket haritasında
yerini bulamadığım uşak kayıpken,
bir insan anatomisindeki iç organların yeri bile,
gözü kapalı bulunabiliyordu hayatta sanki artık,
tekrar, tekrar ve tekrardan…,
ve belki de panayırda kaybolmuş bir çocuktum,
tuzlu kocaman gözlerimle ve,
atlı karınca döndükçe,
hareleri oyuncak çemberiydi ne malum,
ve belki mutlu çocuk yüzleri biriktiriyordum,
yüzümü yasladığım parlak bir yıldızın yanağında;
zaman, pastasını bir kez daha keserken…,
derken gök;
matem giysisini geçirip üstüne,
tülden siyah örtüsüyle,
sildi tuzlarını çocuğun gözlerinden,
ve üfledi mumu…,
bir dilek panayıra düştü,
belki de yine bir düştü…,
kaybolmuş bir çocuktum belki
kendi karanlık ormanımda
ve yağmur kokusu avuç içlerimde,
alnı buz gibi bir çocuk…,
.
...
.
Torunum 4 yaşındayken bana bir gün "Dede sen çocukken ben nerdeydim?" dedi. Beklemediğim böyle bir soru karşısında ne cevap vereceğimi düşündüm. Soruya soru ile karşılık vermeyi tercih ettim. "Bana bu soruyu niçin sordun?"dedim.
"Sen çocukken seninle birlikte bir çocukluk yaşamak isterdim"dedi. Kendi sorusuna verdiği bu güzel cevap karşısında gözlerim yaşarmıştı.
''Sen benim umudumdun, biliyor musun
Nerden bileceksin her taraf yağmurdan kalma.
Aynaların buğusu bile silinmeye teşne
Ama yüzler değişiyor gün seyrelince
Kulağına kiraz taktım rüyamda demin
Seni yaşanmamış bir çocukluk gibi sevdim
Bütün gün beklediğim pencereler kırıldı
Nerden bileceksin, her taraf puştluktan yana
Seni yazdığım defterler de buruştu
Gözlerine boncuk taktım az önce
Ama rüyamda…Rüyamsa benimdi hâlâ
Bırak bütün okullar sana ‘teşekkür’ vermesin
Vermesin…Varlığına yokluğuna ‘teşekkür ederim!''
Ahmet Erhan
ipeksi bir özgürlüğe sahipken ayak tabanları keçeye dönmüş minik ayaklar vardı, gecelerin koynunda.... kimsesiz Çocuklar diye bilinir, şemsiyesiz kalan Çocuklar derim ben de onlara....
derine yuvarlama kahkahalarını Çocuk, sonrasında bulamıyorsun büyüdükçe onları..... ağız dolusu gül, güneşe doğru, kuşların kanatları kadar özgür ol, bağlarını hatırlayacak kadar aidiyet olsun düşüncelerinde.... sahada oyunla geçir, büyüyen adımlarını...
uç Çocuk, en yükseklere,
beklendiğini bilerek dön sonra güvenle... sen sevil be Çocuk, savaşlardan uzak, kulaklarını tıkamadan korkulara, karanlıklara, bir o kadar sevilmemişliğe.
gül Çocuk bizlere inat, dünyaya inat, koş yalın ayak yağmurların altında, işte böyle, aferin... aferin sana.!
saçma sapan sabah programları izlemek yerine, Çocuklarına sevgi ve ilgi gösterse ebeveynler, dışarıda bir çok psikoloji ve sosyoloji alanlarından mezun olan pırıl pırıl gençleri yerleştirsek kamuya, aşılar gibi takip edilse aileler de, rehberlik verilse ihtiyaç halinde nasıl olurdu?
harika olurdu.!
Çocuklar geleceğin toplumu, Yaşlılar ise geçmişin bilgesidir, o yüzden ki önemli ve değerlidir....
#şemsiyesizkalançocuklar #atalarımız #birçocukmutlutoplum
Çocuklarınızı Öyle Yetiştirin ki;
* ihtiyaçlarını ağlayarak,
* yalan söyleyerek talep etmesin.
* onu sevmeniz, korumanız, sarılmanız için yaralanmaya ihtiyaç duymasın.
* sevginin gücünü, saygının asilliğini öyle verin ki, yanlış insanlarda sevgi kırıntısı arayarak, sevginin açlığını yaşamasın.
* öyle bağ kurun ki;
samimi, saf, çıkarı, ihtiyacı olmadan gelmeyi bilsin...
* önce siz doğru olun, doğruluğu öğretin ki sizden 100.000 dolar da istese ihtiyacı var ki istiyor düşünceniz olsun.
* kimseyle kıyaslamayın ki, herkes O'nun başarılı olduğunu görürken o kendini YETERSİZ hissetmesin.
sadece sevin, anlayın, duyun ve görün.... bir Çocuk geleceğin toplumudur
Hem suçsuz !
Hem güçsüz !
Barış,çocuğun düşüdür.
Hiç çocuğum olmadı sefaletimizi kimseye miras bırakmadım. - Machado de ASSİS, - Mezarımdan Yazıyorum - isimli eserinin bitiş cümlesi, Brezilyalı Şair, Oyun Yazarı, Romancı, Eleştirmen Harold Bloom tarafından dahi olarak nitelenen Güney Amerikanın önde gelen yazarı.
Çocuk,biz onu eğip bükene,kendimizden bir kalıba dökene,hayâl hanesini aptal bir ortalamaya oturtana kadar pırıl pırıl bir şairdir,
ressamdır,müzisyendir.Bize akıl dışı gelen ne varsa çocuk için bir sevinç kaynağıdır,yeni bir dünya bilgisidir,sonsuzluğun keşfidir.
.
Çocuk,insanın lekesiz belleğidir.Korkmayın onun
kadar cesur sözler söyleyin.Ona söylediğinizden
ötesini anlayacaktır .Çocuk,bizim ders vereceğimiz,hayatı öğreteceğimiz bir cahil değildir.Kurduğu oyunlarla bize hayatı öğreten,
bir bilgedir,güzellik büyücüsüdür,yaratıcı dehadır.
#şükrüerbaş
Hayat, umut, şefkat, yaşama sevinci, koşulsuz sevgi.
Çocuğun ölümü büyüktür ve çocuk ölünce ölümü büyür.Ölümün büyüdüğü bir yerde ise her şey küçülür,ülke de,cennet de,hayat da,gelecek de,düşler de.Büyükler mi ? Onlar zaten küçüktür.
#haydarergülen
Şiir
"Kocaman adamların çocukları dövdüğü,ötekilerin de bön bön baktığı bir ülke çürüktür,ölmüştür."
#yaşarkemal
..
... yeryüzünde hiç bir şey kuytuluklardaki bir çocuğun fark edilmeyen sevgisiyle karşılaştırılamaz ...
S Z
..
Hiç bir kelime yakışmaz sana
En fazla uğraşan bile
Çeyreğini katabilir anlamına
AİLENİN GÖZ NURU OLAN EN BÜYÜK ÖDÜLDÜR...
Her şey bir çocuk gözünden olmalıydı. Ne onlar ağlardı savaşta kaybettikleri aileleri için,ne insanlar ağlardı memleketleri için...
Yüzünde taşıdığın yaradır artık yalnızlığım..
Kahkahaları sarmalı yurdumun dört bir yanınını
Ağlayacaksa eğer bir çocuk
Kanayan dizine ağlamalı
Her çocuğun oyuncağı olmalı mesela
Baş ucunda sabahlayacağı ayakkabıları vede..
Kuş cıvıltılarıyla uyanmalı sabahlara
Gördüğü en büyük kötülük oyundaki mızıkçılıklar olmalı
Herşeyi severek başlamalı hayata
ve
En önemlisi olmalı bu hayatın...
Çocuk Ve Sevda.
Seni Çocukluğumun Eşiğinde Bıraktım
Büyüdüm...
Hayatın ANLAMI...
menfaati konusunda tek bildiği,
daha cok sevilmek olan ufak ve güzel insan.
büyüdükce nasıl bu kadar cirkin olabildiğimiz ise tam bir muamma.!
Mutluluğunu sat bana çocuk..
Ne kadar şeker istersen veririm.....
Meleklerin insan haline bürünmüşü.
beni ateşinle koru su içip geleceğim
kardeşimi de koru bir diğer kardeşimden
ve kimseye söyleme beş mermin olduğunu
seni kral sansınlar ve sen de hisset bunu
hisset ki iliklenmesin göğsüne
köşeye kıstırılmış bir kaçağın korkusu
İ.Tenekeci
Çiçek çiçek bir kuş açar içimde
Kanatları yaprak olur ey çocuk..!
Bir ceylan çöllere kaçar içimde;
Patikalar sokak olur ey çocuk..!
Zaman ses vermiyor gönül telince,
Gayrı nefesin yok seher yelince,
Güller kanar dudağında gülünce;
Ak kefenin bayrak olur ey çocuk..!
Minik ömrü bir çığlıkta bitirdin,
Misketini son yangında yitirdin,
İlkbaharları saçlarında götürdün,
Sonbaharlar soğuk olur ey çocuk..!
Kahpe kurşun gül işledi bağrına,
Sağır dünya cevap vermez çağrına,
Bazen vatan denen toprak uğruna
Çocuklarda toprak olur ey çocuk..!
tüm savaş ve katliam çocuklarına...
Sadettin Kaplan (Bosnalı Şehit Çocuğa 1993)
çocuklar domamış bir beton gibidir,üzerine ne düşse iz bırakır.