© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
O bir Türk'e Türk olduğunu hatırlatan, ilim-irfan sahibi Kör Meriç...! O bana 14 yaşımdan beri kuşçuluk yapmış, kitaplarına gömülürken, adeta dizinin dibinde oturup, nasihat ediyormuşcasına beni alıp götüren, bana kim olduğumu anlatan Yüce İnsan..!
Mekanın cennet olsun Cemil Meriç!
SAYGILAR
MÜNİRA
14 yaşımı dahisiydi...ama büyüdükçe soldu...
Bir tanımı çok hoşuma gitmişti marazi okuma hastalığı sanki beni anlatıyordu bu yüzden aklımdan hiç çıkmadı böyle hastalar bir kitabı alır ötekini bırakırlar en sonunda oturup kendileri yazarlarmış
başarının saygıdan önce kaygıdan geldiğini..
Onu tam anladigimizi ve anlayabilecegimizi sanmiyorum, bir talabesinin dedigi gibi ''Seni ne anlayabildik ne de anlatmayı becerebildik. Okuduğun her kitap bizi senden fersah fersah uzaklaştırıyordu ve bizim sana yaklasmak gibi bir niyetimiz olmadi.''
Garipler kervaninda yerini alan Cemil Meric'e selam olsun...
Bugün Cemil Meriç'in 18. ölüm yıl dönümü.
onu okumayan insanlar bi bilselerki ne kadar çok şey kaybettiklerini...
Muhteşem bir maziyi, muhteşem bir istikbale bağlamak isteyen büyük mütebahhir. Mutefekkir; kendi semasında tek yıldız. Her gördüğü gence en büyük emri tekrar eden, gözleri görmez olana kadar da bu emre uyan fikir üstadı: ''Oku kardeşim! ''
köprü
kitapları okullarda ders kitabı olarak okutulması gereken kişi
hmm söylede denilebilir, cok zeki bir deli :))
bknz:iyi kopya cekerim,,
Akilli bir hasta...
Cemil Meriç;
Bu ismi ne yazık ki tesadüfen tanıdım. Tesadüfen diyorum zira Türkiye’nin tanıması gereken ve lise kitaplarında zorunlu olarak okutulması gereken bir isim.
Elime ilk aldığım kitabı Jurnal’ine, abanıp kaldığımı hatırlıyorum. Nasıl bir duygu dünyasıydı içinde yüzdüğüm anlayamıyor, yaşama bakışımı değiştireceğini her satırında kaybolurken hissediyordum. Her sözcüğü karanlığımı aydınlatan bir ışık halesi oluyor, büyüyor ve düşünce dünyamda anlamını arıyordu. Nasıl olmuştu da O’nu tanımakta bu kadar geç kalmıştım... Neden daha önce tanımadım diye sordum... sordum... O gün... bilmeye başladığım gündü...
O’nu bildikçe acıktım, acıktıkça daha fazla bilmek istedim... O’nu öncelikle duygularıyla tanımıştım. Gördüğümün yalnızca bir dağın etekleri olduğunu; düşüncelerinden başım dönüp, gözlerimi yukarı çevirdiğimde, tasavvurunun sonsuzluğunda gözlerim kamaşınca anladım... O göremeyeceğim kadar büyük ve sınırsız bir ummanmış meğer... Görmeyen gözlerine inat karanlığını beyninin ve yüreğinin ışığıyla boğan ve âmâlığın fizyolojik değil, fikrî bir eksiklik hali olduğunu yüzümüze vuran büyük kelam sahibi...
Cemil Meriç’i anlamanın hiç de kolay olmadığını, onu herhangi bir ideolojiye ya da salt bir görüşe hapsetmek isteyenleri okudukça daha iyi gördüm. Üstadın sınırsız tefekkür dünyasında yaşama, yalnızca kendi gözleriyle bakan insanlar, evrenin tüm gözlerine sahip bir idrakte kendi gözlerini görünce, onun kalemini dar bir çerçeveye sıkıştırmaya kalkışırlar. Cemil Meriç...hiçbir akla ve gönle hapsedilemeyen büyük tecessüstü oysa...
Cemil Meriç tarafsız mıydı peki? Elbette ki taraftı...Tarafsızlığın insan için bir haysiyetsizlik olduğunu belirtir ve kendisini doğrunun, hakikatin tarafında görerek yaşamını hülasa eden iki sözcükten bahseder; öğrenmek ve öğretmek...
“İdeolojiler kinlerimize takılmış maskelerdir” derken entelektüel bilincin bundan uzak olduğunu ısrarla vurgulayıp; “Özellikle sağ ve sol hakikati maskelemeye yarayan uydurma mefhumlardır, sağ ile sol bir bütündür. Solu tayin eden sağ, sağı tayin eden soldur. Biz hakikatin sadece bir tarafını görmeye mahkum edilmişizdir. Oysa yalnız bir tarafını görmek, hiçbir şey görmemektir” diyen cümleleriyle de kendisinin, hakikati arayan ve onu tümüyle kucaklamaya çalışan bir fikir işçisi olduğunu harikulade bir şekilde özetlemiştir.
Tek dünyası kitaplar olan ve her kitabı meçhule, yani sonsuzluğa açılan bir kapı olarak gören bu büyük dehanın, karanlığı aydınlatan sonsuz ışığından öğrenecek çok ama çok şeyimiz var.
Cemil Meriç’i benim dünyama vuran aksi ile ifade etme gücünden dahi aciz iken yapabileceğim en iyi şeyin, onun ışığının yansımasına vesile olmaktır düşüncesine vardım.
Bu manada, ruhunun kıskacında olan insanların açlığını bir nebze de olsun gidermeyi amaçlayan anlamak.com’un mimarı, evrenimin tek canına, Cemil Meriç’i sizlere sunma fikri ve fırsatı verdiği için çok teşekkür ediyorum.
Dileğim, sitede yer alan birbirinden önemli her satır gibi Cemil Meriç’i de herhangi bir sınıfa dahil etmeden, kendisinin onu anlamamızı istediği tanımlar çerçevesinde, gerçek bir entelektüel görerek, hakikatin savunucusu ve öğreticisi sıfatıyla anlamaya, tanımaya çalışmanızdır.
Keza biz onu ancak, tanımaya çalışabiliriz. Zira onu tanımak ve tam anlamıyla anlayabilmek için en az 13.000 ciltlik bir kütüphaneye sahip olmak ve öyle bir yüreğin hissedişini iliklerimizde yaşamak gerekli...
Üstadın sonsuz ışığından payemize düşeni almanızı diliyorum...
Büyük düşünür Cemil Meriç, sen anlatamadıklarım kadar büyük ve derinsin...
www.anlamak.com editörü
Her cag kendi rüyalarini, kendi emellerini söyletmis kelimeye..
Dostlarla biraraya geldigimizde oynadigimiz bir oyun vardir her zaman degil ama tetikleyici unsurlar mevcutsa mutlaka...
Oyunumuz ise kücük kagitlara birer edebiyat adaminin isimlerini yazmak ve kurra yoluyla cikan sahsi anlatmak tek cümle veya bir kac kelam ile dün bu oyunu tekrar oynadigimizda Merici ceken arkadasin yazdigi yazi beni düsündürdü kagitda sunlar yaziliydi,
''Küstah,tedirgin ve yalniz',oysa bunlar Cemil mericin sözleriydi kendi kendime birini en iyi onun sözleriyle anlatabirsin dedim..
Bir arkadasim var hep sasirtir mericin kitabinda hosuna giden satirlari oturur dakikalarca usanmadan hafizasina kayeder bana ilk zamanlar cok ilginc gelmisdi sonralari sohbetlerimizde konustugumuz konu üzerine meric söyle derdi degince aslinda hic de fena sayilmaz hani ezberlemek diye düsünmekten kendimi alamamisdim :)
Irfan. düsüncenin bütün kutublarini kucaklayan bir kelime..
Haluk İmamoğlu: Şahsiyetli adam olabilmek için; sömürenler, sömürülenler diye gruplanıp bu gruplarda yer almamız gerekir mi?
Cemil Meriç: Uzun kavgalardan, uzun fırtınalardan sonra 60 yaşına gelen bir adam, tavanda yer alabilir, bir parça. Ben herkese hitab ederim. Yani en sağdan, en sola kadar herkese hitab ederim ve herkesle dostluğum vardır.
Beğenirler, beğenmezler; iştirak ederler, etmezler. Fakat benim vazifem, hayatını düşünceye, kitaba, ilme vakfetmiş bir adam olarak hepsinin dışında kalmak. Adeta ben mezarlardan seslenirim. Hiçbir menfaatim, hiçbir düşüncem yok. Sadece doğru bildiğim şeyleri söylerim ve söylemekle mükellef telakki ederim kendimi.
Böyle olunca da, kim haklıysa, kim zulüm çekiyorsa, kim gadre uğramışsa, kim mahrum edilmişse haklarından, onun yanındayım. Doğrudan tarafayım, ezilenlerden tarafayım. Hakkından mahrum edilenlerden tarafayım. Tarafsız olmak bu demektir aslında. Yoksa, hiçbir şey tarafsız değildir. Yalandır tarafsızlık ve bir yerde namussuzluktur. Nasıl tarafsız olunabilir? Birbirinin boğazına sarılmış bir dünyada, insanın insanı öldürdüğü dünyada tarafsızlık ne demek? Mazlumların yanındayım elbette. Zalimlerin yanında değilim hiçbir zaman.
kaynak: Cogito, sayı: 32
yayın tarihi: 2002
''... Anladım ki aklına geleni yazmak, yazı yazmak değildir.''
Her yazi denize atilmis bir sisedir,kimin sahiline vuracagi belli olmayan bir sise...
Umarim tüm siseler benim sahilimin yakinlarinda bir yerlerde karaya vurur ama tüm sisileri istiyorum bütün siseleri :))
Kitab; fazla ciddi,
Gazete; fazla sorumsuz
Dergi; hür tefekkürün kalesi..
''Bana öyle geliyor ki, kapakları açılmış bir baraj gibi, kelimeler boşalacak içimden. Günlerce, aylarca. Ama bu kelimelerin hangi düşünce çarklarını döndüreceği belli değil. Onları çok defa kendim de tanımıyorum... Kelimeleri sana veriyorum okuyucu... Onlar yanıp sönen birer oyuncak. Boş içleri. Boş mu? Alev var göğüslerinin içinde, barut var, gözyaşı var''
CEMİL MERİÇ
Engin bir deniz
Düşüncesinde sınır yok,kalıplar yok,prangalar yok....
Cemil merici okuyanlar daim ilgi cekici gelmistir nedense eger yanimda bir meric okuyucusu varsa ve beraberinde kitabi kendi kendine konusmasi kacinilmazdir.Acikcasi okurken kitabi sahis yerine koyarak okuyorlar yada Mericle sohbet eder gibi interessant! !
''Kendimizi tanımak irfanın varabileceği en yüksek merhale.''
Cemil Meriç
Yalnız yaşadı, bir cüzzamlı gibi.bu sözüyle ben cemil mericin kendine yazdigini degilde kendini yazdigini düsünüyorum tipki yasadiklariyla kucaginda yasadigi topluma yabanci olan birinin hayatini..
Cemil Meriç için, ne roman yazdı ne de direk tarih yazdı diyemeyiz. Bir katagori bulmak gerekirse, Cemil Meriç kendisine yazmıştır; içimizdeki Cemil Meriç'e...
“yıllarca katır ahırında atlara serenat yaptım.”
Hakikat-bin
Hakikat-perest