Neden'mi Kaybettim Şiiri - Turcan Durmuş

Evet, biliyorum… Ben kaybettim.
Neden mi kaybettim?
Belki de içimdeki yangını, senin soğukluğuna teslim ettiğim için…
Belki de kalbimi avuçlarımın arasına alıp,
“İşte bu senin, al ve istediğin gibi kır,” dediğim için…

Neden kaybettim biliyor musun?
İçtenlikle seni sevdiğimi söylediğim için kaybettim.
Çünkü sen, samimiyeti bir zayıflık sandın.
Ben ise her kelimemde ruhumu açtım,
her cümlemde yüreğimi avucuna bıraktım.
Sen ise onu bir oyuncak gibi attın bir kenara…

Her tartışmanın ardından, haklı da olsam özür dilediğim için kaybettim.
Çünkü ben barışı seçtim, sen ise savaşı.
Ben yıkılan köprüleri tamir etmek için çabaladım,
sen ise her taşı bir silah gibi fırlattın.

Her akşam sesinle uyuyup, her sabah sesinle uyanmak istediğim için kaybettim.
Çünkü sen, benim rüyalarımı gerçek sanıp kaçtın.
Ben ise uyanıkken bile senin hayalinle yaşadım.

Her Allah’ın günü senin ne kadar özel olduğunu anlatan,
uzun ve gösterişli şiirler yazdığım için kaybettim.
Çünkü sen, kelimelerimi bir çöplük gibi gördün.
Ben ise her harfte bir parçamı kaybettim.

Yolda yürürken, her iki elim tıklım tıklım doluyken,
sen mesaj atarsın da geç cevap veririm diye endişelenip,
telefonu neredeyse başımın üstünde taşıdığım için kaybettim.
Çünkü sen, benim endişemi bir zaaf sandın.
Ben ise senin bir mesajını bile kaybetmekten korktum.

Sen dinlenmek için rahat bırakılmayı isterken,
ben en yorgun anlarımı bile seninle dolu dolu geçirmek,
her zaman yanında olmak istediğim için kaybettim.
Çünkü sen, benim sevgimi bir yük gibi gördün.
Ben ise senin yükünü taşımaktan gurur duydum.

Sırf senin gururun incinmesin diye,
her defasında kendi gururumu hiçe saydığım için kaybettim.
Çünkü sen, benim sessizliğimi bir zaaf sandın.
Ben ise senin mutluluğunu kendi onurumdan üstün tuttum.

Benim hastalığım senin umrunda bile değilken,
ben senin iyileşmen için dualar edip,
gözyaşlarına boğulduğum için kaybettim.
Çünkü sen, benim gözyaşlarımı bir zayıflık sandın.
Ben ise senin için ağlamaktan asla vazgeçmedim.

Kısacası, kıymet bilmeyene haddinden fazla değer verdiğim için kaybettim.
Ve bahaneler uydurmadığım için…
Çünkü ben gerçekleri seçtim, sen ise yalanları.

Tebrik ederim…
Sen kazandın.
Ben kaybettim.

Ama aslında,
ben kaybettim sanıyorsun değil mi?
Oysa ben, kaybettiğimi sandığın her an,
kendimi buldum.
Sen ise kazandığını sandığın her an,
bir parçanı daha kaybettin…