Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Nuh Peygamber bitirmeden gemisini,
Yağmur yağmamıştı henüz!
“ Haydi binin ” diye yükseltti sesini
“ Kalmadı vaktiniz, doldu gününüz! ”

Gökten boşalan yağmur değildi!

Sevda çarşısında benim pabuç dama atıldı.
Sevgiler alıp satardım, dükkanım kapatıldı.

Pabucumu ahu gözlüm verdi artık elime.
Pabuç bırakmadım, hüzün doladım ben belime.

Hani bana şiir diyen menecerim İ. K 'a:

Güçlü bir dost
Gurbetin bağrında.
Serin bir meltem
Hasretin kahrında.

Girdi aramıza geçit vermez kapkara dağlar.
Çaresiz kaldık, ben burada yar orada ağlar.
Hazan geldi, bütün yapraklarını döktü bağlar.
Hasret dağlarını aşamayan yollar utansın!

Ayrılık seven ve sevilene büyük bir zulüm.

Aşk utandı benden.
Kıpkırmızı oldu.
Daldı denize birden.
Denizkızı oldu.

Daldım denize ben de.

Senin elinde bütün bu fâni hayatlar.
Yoluna koşmayanı kutlu candan saymam.
Elbette huysuz kalpler adınla rahatlar.
Zikrinle coşmayanı mutlu kandan saymam.

İhlas, iman esası; bütün kibri silsin.

Değirmen döner mi yelsiz?
Dünyam boş virane hep sensiz.
Cananın nazına katlandım.
Hiç olur mu güller dikensiz?

Olmasın bülbüller bahçesiz.

Güneş değdiği an ufka
Yüreğim incecik,
yufka mı yufka!
Dokunsan yıkılacak!
Sırça bir saray.
Etrafa saçılacak.

İsyana uyanır her sabah.
Sineye rüzgar hasret eser.
Dökülür hayat ömre siyah.
Meltemler bile kasvet eser.

Maksuda varmak değil uzak.

Saçtım
Boğuştuğum dalgalara
Gül demetlerini.
Yarınlar ülkesine
Harç külüm.
Baharı damlatır kalemim,