Necmi Ünsal Şiirleri - Şair Necmi Ünsal

Sapanımla fırlatırım yıldızları güneşe.
Sanki ben küçük bir çocuğum.
Açmazsa çiçek küserim, kaçar benden neşe.
Kaybolmuş gibi mavi boncuğum.

Soluk soluğa çağlayanlarla yarıştım.

Bahçemde bir ağaç var, salkım salkım leylak ağacı.
Yükselir büklüm büklüm buruk ruhumda hep bir acı.

Her gelen baharla coşarım, ben de yapraklanırım.
Çiçek açamadan giderim bir gün topraklanırım.

Alemlerin Rabbi seni rahmet olarak gönderdi.
Melekler kanatlarını hep hürmetle yere serdi.
Sana hasret yangın gönüller seninle suya erdi.
Gül cemalini doya doya görsem ya Rasülallah!
Muştular ikliminde izin sürsem ya Rasülallah!

Bu âlem fâni yoldu,
................................ bir derin iz düştü.
Fânîlik ebed buldu,
................................ bir rüya tez düştü.
Ateşler suya döndü,
................................ bir serin yel esti.

Hava buz gibi, içim yanıyor.
Kurşun yemedim, kalbim kanıyor.
Bu gönül uslanmaz mı Allahım!
Her açan çiçeğe de kanıyor.

Meltem esiyor, ruhum fırtına.

Her bahçede ararım
Sevda kokulu bir gonca.
Dikenler
Aşka uzanan ellerimi yırtar.
Yetmez mi
Çektiğim hasretler bunca?

Ömür kuşları ufka uçarken gün batımında;
Hesaplarını hemen mahşere ulaştırırlar.
Zaman ölüme hayatları bir bir satımında;
Geceler hırsı düş pınarına yanaştırırlar.

Güneş batarken hep düşler yansır ölümden suya.

Dağlarım yıkıldı.
Zirveler yerle yeknesak şimdi.
Boynuma kement takıldı.
Aşk celladı hayata imdi.

Ömrümde bir suç işledim.

Sana dönüyorum Allahım,
Ömrümün hafızası boşaldı.
Başka, nice bayraklarda
Dalgalanır adın.
Asırlık çınarlar yıkılmış,
Yerleri boş kaldı.

Gözümden akan her damla
Yüreğimde soğuyor.
Hasretin bir oldu gamla
Hep hülyamı boğuyor.

Kâr etmez yarama merhem