KAVANOZ
İçimde bir keder ağlar
Cam bir kavanoz içinde
Onu yüreğimin gizinde taşırım
Kırılırsa kavanoz, her yana keder akar
Bir yerlerdeyim işte!
Yüreğim kanat çırpıyor
Gözlerim ufka dalıyor
Bazen bulutların üstünde
Bazen serin gölgelerde
MEVSİMSİZ SEVDİM
Cam kırıkları her yanım
Duyulmuyor artık figanım
Gözümün ağrısı
Ben mevsimsiz sevdim
İpe öykülerimi dizdim baharı bekliyorum
Ah bu soğuk havalar
Ağaçta yaprak bırakmayan ayazlar
Güneşin muştusuna bileniyorum
Öykülerim ve kışlarım
PENCERESİZ ODA
Yalnızlık iksiri içmiş ruhuma
Tüm aynalar yabancı
Sokaktan duyulan sesler yalancı
Odamın baş köşesinde kahramanlar
Seslenirler sürekli "sakın uyuma"!
SABIR-HUZUR-BAHAR
Bahar gelmiş diyorlar
Kimbilir kaç bahar eskittim
Sabırla huzursuzluğumu beklerken
Defalarca aynalar önünde inledim
UMARSIZ HOŞGÖRÜM
Ah benim umarsız hoşgörüm!
Camdan kalbini kırarlar böyle
Meğer başını yaslacağın bir omuzun hiç olmamış
Kanayan dizini hiç kimse sarmamış
SIZI
Doğduğum evin duvarlarında asılı kaldım.
Unutulduğum yerdeyim
Bir sahil kasabası değil.
Bir dağ evi değil.
Rüzgarların uluduğu bir tepedeyim.
VAR GİT YOLUNA KORONA
Ah keşki gençliğim bana geri dönseydi
Yaşlılığın bana neler ettiğini deseydim.
Yetmezmiş gibi birde korona çıktı başımıza.
Yüreğim göç ediyor
Kuşun kanadında
Savruluyor rüzgarlarda
Hüzün mevsiminde
Oturuyorum selvinin gölgesinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!