Necla Arpa Gülaçar Şiirleri - Şair Necla ...

'Bu şiiri 2000 yılında yaşadığım tüm üzüntülere adediyorum'
Kaçıncı bahar bu,sensiz geçen
Saymadığım halde, unutulmadan giden
Bir sen de kalan, bir de bende kalan anılar
Sensizlik ülkesi hep özleyiş biliyor musun?

Bilmezdim hayatın siyahi renklerini. Gök kubbe üzerime çöktü Yer altımdan kayıp gitti Aldı götürdü sevdiklerimi... Bir beni unuttu kocaman yarık... Oysa ben kalmayı hiç istememiştim... Sevmediğim bir dünyanın kahrını çekmek neyime? Geleceğe dair ümit beslemediğimi bilmiyormuy du O kocaman yarık? ... Tahammül sınırımı çoktan aşmış yaşanmışlıklarım Köhne sokaklarım,her yanı çatlak menzilim. Depremler asıl benim içimdeydi Kocaman yarık beni unutup gitti. Başbaşa bıraktı beni siyahi renklerle.... Necla Arpa gülaçar 27 Ekim VAN

Bir gemi var hayelimde Beyaz bembeyaz Götürür sevdiklerini Limanda bekleyen sevilenlere Ve özgür çocuklara Merhaba! Kalplerindeki kiri okyanusa dökenlere Bu limana hiç kir getirmeyenlere Hoş geldiniz! Dedi çocuklar Limana,beyaz ve mavi gibi Temiz,arınmış geldiniz Burası beri taraf Artık burada kimseye üzüntü yok... Necla Arpa Gülaçar/mayıs/2010 /Rüya Gecesi...

Sen gün geçtikçe sende ki beni kaybediyorsun
Farkında değilsin!
Oysa ben bende ki seni gün geçtikçe biraz daha benimsiyorum
Farkında değilsin!
Dünyaya an be an senin bakışınla bakıyorum
Farkında değilsin!

Uçmak için kanatlarının olmadığını hep unutursun. Tüm kapıları kapattığını hatırlamazsın. Zaman geçermiş,mekan değişirmiş... Aslına dönermiş her şey. Büyü bozulur rüyadan uyanırsın. Anlamaya çalışırsın unutmak istersin. Kabuk bağlayan yaralar yeniden kanar. Yüzleşirsin kendinle. Maskelere sığınırsın. Kanarsın ve kanatır sın. Özlersin ÖZLENMEZ SİN ! NECLA ARPA GÜLAÇAR 12/HAZİRAN/2012 MELANKOLİ

Yıldızlar göğe yükseldi
Herkes uykuya daldı.
Bana da derinlerdenbir uyku nasip olsa,
Bıraksam bedenimi uykunun kollarına.
Ruhumu teslim etsem rüyalara.
Beyaz bir buraka binsem,

Yürüdüğüm yollarda
Hayatımın her admında
Yaptığım dualar da
Seni aradım

Tatlı bir gülümseyişte

Bedenimi karlar kaplıyor üşüyorum!
Yalnızlık iksiri içmiş ruhum
Kanatları kırık bir kuşum
Susadığım özgürlüğe uçamıyorum...

Gözlerinin derinliğinde ben yokum

Yaş kırk üçe doğru gidiyor
Saçlarıma karlar yağıyor
Galiba mevsim sonbahar.
Bu mevsim ağır ağır soluk alıyor...

Nedense geri sayım başladığında

Aklını başından alan sevda!
Bu sevda değil,ölümsüz bir tutku...
Oysa bilmelisin sevda
Sevdiğinde yok olma değil di...
Sevdiğinde hayat bulmaydı..
Sevgi ak sevda,tutku kör bir sevda...