Bir nefes sonra rüzgar esecek!
Yapraklar üşüyecek
Sonra tek tek düşecek
Yağmurlar yağacak
Dallar kuruyacak
Karlar yağacak
Artık ömrümden gün çalma!
vakit çok geç.
Kaç kere kaybettim hatırlamıyorum.
Usulcacık geçmiş ömür
Binmek için aldığım tren biletlerinin zamanı geçmiş.
Yapraklarlar sararmış tabiat ölmüş.
VAR GİT YOLUNA KORONA
Ah keşki gençliğim bana geri dönseydi
Yaşlılığın bana neler ettiğini deseydim.
Yetmezmiş gibi birde korona çıktı başımıza.
Seni özlüyorum!
Omuzlarda giden tabutlara her baktığımda.
Seni özlüyorum!
Rıhtımda kaldığımda,giden vapurları her izlediğimde.
Derin bakışların derinliğinde
Ağlayan melodilerin biteviliğinde
Çocuktum büyümek istiyordum.
Bu yüzden ablamın topuklu ayakkabılarını giyer
Çabucak büyürdüm.
Genç kızdım her genç kız gibi
Beyaz gelinlik hayal ederdim.
ÇİLEHANE
Çekilin dünyamdan
Arzularınızı kurgularınızı
İç hesaplarınızı başkalarına saklayın
Beni bana bırakın!
Görmüyormusunuz?
BİR VAKTİM VAR
Bir vaktim var benim kendime ayırdığım
İçime hüzün damlar açılır sandığım
Dilimi sükût bağlar saçılır sessiz ağıtlarım
Vuslat hasreti sarar yüreğimi ağlarım
BEYAZ ÖLÜM
Bahçesaraya kar yağar
Analar ağıt yakar.
Beyaz ölüm...
Dağların oyuklarında taht kurar.
ARAF
Sevgili Dostum!
Arafta olmak çok kötüymüş.
Meğer ömrümüz kelebeğin ömrü kadarmış.
Değmezmiş bunca kedere.
Bilemedim işte...
AH ANNE!
Nasılda yanlızım şu çölün ortasında.
Yaşamak denen direncin
Kollarını kırıyorum her gece...
Nafile, nafile, Anne!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!