Yine sabah oldu,gözümü kırpmadım yine
Düşündüm durdum ters giden herşeyi,
Yoksa herkes doğru ben mi yanlışım?
Biliyorum herkes kadar bende insanım...
Öğretmemişler bana duygularımı ifade etmeyi
Gündüz maviydi deniz
Gece kapkara bir sahra
Umuda yolculuk son çare
Baba umutlu anne biçare
Kudurmuş bir denizde
İltica etmiş ruhlar
Seni özlüyorum!
Omuzlarda giden tabutlara her baktığımda.
Seni özlüyorum!
Rıhtımda kaldığımda,giden vapurları her izlediğimde.
Derin bakışların derinliğinde
Ağlayan melodilerin biteviliğinde
Gidenlerin bir daha dönmediği
Gün geçtikçe giden yolcuların arttığı arafta sıramı bekliyorum...
Artık sevimli değil hiç bir yüz
Hayattaşın bile sana yabancıyken,
Ne demeli geçici uğraklara.
Kırıntılarla uğraşmak boşuna bir çaba
Bir nefes sonra rüzgar esecek!
Yapraklar üşüyecek
Sonra tek tek düşecek
Yağmurlar yağacak
Dallar kuruyacak
Karlar yağacak
Artık ömrümden gün çalma!
vakit çok geç.
Kaç kere kaybettim hatırlamıyorum.
Usulcacık geçmiş ömür
Binmek için aldığım tren biletlerinin zamanı geçmiş.
Yapraklarlar sararmış tabiat ölmüş.
AH ANNE!
Nasılda yanlızım şu çölün ortasında.
Yaşamak denen direncin
Kollarını kırıyorum her gece...
Nafile, nafile, Anne!
ARAF
Sevgili Dostum!
Arafta olmak çok kötüymüş.
Meğer ömrümüz kelebeğin ömrü kadarmış.
Değmezmiş bunca kedere.
Bilemedim işte...
Dışarıda bahar var
Ve ben bu baharı kaçırıyorum
Belki bir başka bahara ömrüm vefa etmeyecek
İyisi mi bana bir nefes bahar getir.
Çiçek koksun
Yağmur koksun
BEN BİR KADINIM!
Ben kadınım nasırlıdır ellerim
Ellerim gibi nasırlıdır yüreğim
Acılar yaralar kabuk bağlamıştır içimde
Yaşanmamışlıklar var özlemlerimde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!