BENİM MEMLEKETİM
Benim memleketim şiir kokar
Mavi,yeşil ve tarih raks eder
Kız kalesinde bir gelin elini tutar
Kalenin etekleri ekmek kokar.
BEYAZ ÖLÜM
Bahçesaraya kar yağar
Analar ağıt yakar.
Beyaz ölüm...
Dağların oyuklarında taht kurar.
BİR VAKTİM VAR
Bir vaktim var benim kendime ayırdığım
İçime hüzün damlar açılır sandığım
Dilimi sükût bağlar saçılır sessiz ağıtlarım
Vuslat hasreti sarar yüreğimi ağlarım
ÇİLEHANE
Çekilin dünyamdan
Arzularınızı kurgularınızı
İç hesaplarınızı başkalarına saklayın
Beni bana bırakın!
Görmüyormusunuz?
DİYEMEDİM!
Eminim fazla geldim Ben bu dünyaya
Oysa kırık kalpli biri idim
Koşarken düşmüş idim
Un ufaktı tüm hayellerim
EY AKSA !
Duvarların kaç ölüme şahit
Söyle bana Ey Aksa!
Kaç medineyete sahiplik ettin
Kaç defa yaralandın
Kaç defa kirli postallar zeminini kirletti.
Hayat bir ırmak idi geçti gitti
Kulağımda kalan bir ninni sesi
Rüzgar savurdu geleni gideni
Geriye kalan babamın ayak sesi...
N.A.G
Eskimiş bir vazoyum ben
İçimdeki tüm çiçekler kurumuş.
Hayat dolu gemiler yola çıkarken
Rıhtımda kalan bir dilenciyim ben.
Gemilerden inenlerden yeni bir hayat dileniyorum.
Beyaz papatyalar taşıyor sarışın bir kız.
HEZEYAN
Ah eder tülden duvarlar
Bitmek bilmeyen sesleriyle...
Hüzün ağlar aynalarda
Bir sessizlik senfonisiyle...
Geceye geç mi kaldım
KASIMPATI
Aylardan kasım
Başım çatlayacakmış gibi ağrıyor
Soğuğu yedim yine
Ah bu mevsim geçişleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!