Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri - Şair Ne ...

Bana biricik gıda, aç ve susuz düşünmek;
Sizinse düşünceniz, yemek, yatmak, eşinmek!

1974

Son gün olmasın dostum,çelengim,top arabam;
Alıp beni götürsün, tam dört inanmış adam...

Pervane dediğin, ceraga gelir;
Sular, kıvrım kıvrım, ırmağa gelir.
Bülbül kovuldu mu dil bahçesinden,
Gak gak, karga; vak vak, kurbağa gelir.
O yon ki, ezelle ebed arası
Ne sola kıvrılır, ne sağa gelir.

Ya bin yıl, ya bin asır sonra o gün gelecek.
Koklarken küllerimi mezarımda bir böcek
O kadar yanacak ki, bir yüksüklük toprağım,
Yerden bir damar gibi kopup fışkıracağım!
Ve birden bakacağım, her tarafım bitişmiş,
Başım, toprak altında bir mâden gibi pişmiş.

Tırnağı pençe,dili ok,ağzı kan çukuru;
Yasak dedin mi, çözük kör nefsinin uçkuru...
1974

Neye baksam aynı şey,neyi görsem aynı şey,
Olan sensin hey gidi hakikat sultanı hey.

Her ağızda, her telde fanilik dırıltısı,
Sonunda tek şarkı, tabutun gıcırtısı.

Onlar ki nefslerinde İslam’ı dondurular;
İçlerinin kirini İslam’a kondururlar...
1978

Bu yurda her bela içinden gelir;
'Hep'leri hep, hiçin hiçinden gelir.
Gelemez bir ithal malidir akil,
Kaf dağından, Cinden, Macinden gelir.
Dünküne eş, bu gün küfür yobazı;
Bütün derdi festen, lap cinden gelir.

Gecekondu yapısı, bir üfürüklük eser...
Elbet beklenen rüzgar bir gün Kıbleden eser!..