Necdet Uçan Şiirleri - Şair Necdet Uçan

dayanamadı çiçekler
soğuğun baskısına
kuşatmasına
boyunları büküldü
yalnızlıklarında
ve dondular sonunda

yıldızların aydınlattığı
yalpalamadan yürüyenlerle
yerde sürünenlerin selamlaştığı
boş masanın olmadığı
hükümetlerin kurulup, yıkıldığı
gürültülü müzik

iliklerine kadar
fukaralığı yaşatmana
çirkinlikleri solutmana
sokakta yatanlarına
bedenini satanlara
köprülerinde canına kıyanlara

sil gözünün yaşını çocuk
ve büyüme
küçücük, tertemiz dünyanda kal
büyüklerin kirli dünyası acımasız
öyle ki
susmadan ağlayacağın kadar

ben ne diyeyim
bu faşist
bu ahlaksız
bu eşitsiz düzene
diyeceğim odur ki
biraz çaba

belki gelirsin diye
ayrılmaz yüreğim
bir mesaide
bir nöbette
sabahlara kadar
yıllarca

sene seksen üçte
darbe günlerinin derinliğinde
seni sevdiğimi
ilk kez söyleyebildiğimde
bana bir yıl hayır dedin
şimdi olsa bekler miydim?

milimetre çapındaki
bir pıhtıya
bağlıysa hayat

değer mi kırmaya
üzmeye

aylardır bekliyordun
işte geldi Nisan
mutlu oluyor mu sanki insan
yukarı baksan kan
aşağı baksan revan
etrafımız viran

güzelliklerin
şanlı direnişlerin
on beşlerin
on altıların
gezilerin
ustaları kaybedişlerin