Necdet Uçan Şiirleri - Şair Necdet Uçan

yirmi birinci yüzyılda
üçüncü milenyumda yani
milyonlarca çocuk dünyada
halen ölüyorsa açlıktan,yoksulluktan

çöplerde arıyorsa geleceğini

etle tırnaktık
ötekileştirilmeden önce
top vursa yıkılmayacak
kardeştik
ayni türküleri söyleyen
arkadaştık

doğanların
ölenlerin
gidenlerin ve gelenlerin
yaşayanların
dünya nüfusunun yarısı kadınlar

ören oldu
hem de viran
tadı damağımızda
anıları aklımızda
doyasıya yaşadığımız yerler
çocuksu güzelliği

yaprakları dökülmüş
kolu kanadı kırılmış
rüzgardan eğilmiş
kuşların konmadığı
cıvıltılarının olmadığı
dilek çaputlarının bağlandığı

omuzuna düşen dalgalı saçlarını,
haksızlıkta ayağa kalkışlarını,
buğulu ve sevecen bakışlarını,
beladan sakınışlarını,
sevgi ile dokunuşlarını sevdim

soğuğa meydan okurcasına
buz gibi havada
demire yapışan bardaktaki
çayın sıcaklığı gibisin
ve boğazımı yakarcasına
içimi ısıtan

bir güne
kaç sıkıntı
bir yıla kaç acı
bir mevsime
kaç güzel çiçek
bir yüreğe kaç sevda

iç çekiştir yaşamak
dokunmaktır hayata
es geçmektir bazen
önemsememektir

ağlamaktır yaşamak

sevmek saymak
güvenilir olmak
yalan söylememek
kul hakkı yememek
dürüst olmak
yardımsever olmak