Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Hasretin içimi, yakıyor gülüm.
Sensiz geçen her an, inan ki ölüm.
Ne çare uzaksın, yetmez ki elim.
Sen benim gönlümün, gonca gülüsün.

Büyüdükçe büyür, içimde hasret.

Asırlar var insanlık, çıkmaz sokağa sapmış,
Her şeyi para sanıp, put yapıp ona tapmış.
Doymayan hırs uğruna, kanlar sel olup akmış.
Göster dostum kendini, yık şu küfür bendini.

Bozuldu insanlığı, yücelten tüm değerler,

Ahhh, Efendim. Ahh Efendim.
Sensizlere Vaah Efendim.
Cehennemin yollarında.
Cennete, şehrah efendim.

Ahh Efendim. Ahh Efendim.

Hayallerin ebedse, ne yazar elem keder,
Her gün, ızdırap olsa, üzülme bir gün biter.

Ömrün sonunda varsa, saadet sarayları,
Hayata anlam katar, Allah’a imanları.

Önden gidenler gitti, yolları açık olsun,
İşimiz çok zorlaştı, Mevla bizi korusun.

Dün yok idi, ne malın ne makamın kavgası.
Ne cambazlar doğurdu, yalan dünya sevdası.

Dilimin zikridir O, gönlümün virdidir O,
Allah, Rahman ve Rahim, Mevlamın ünvanı O.
Kainata nur serpen, kudret sahibi Allah.
Kuldan Allah’a varan, yolun adı Bismillah.

Her kapıyı açan O, her dertliye derman O.

GÖNÜLLER FATİHİNE

Çarkını kırmak gerek, ahlaksızın zalimin,
Haktan ayrılma sakın, sabreyle zafer senin,
İnsanlığa halaskar, yazılmıştır kaderin,

Bak sinemde bir ok var, derunumda bir acı.
Senden ayrı bu hayat, her şeyiyle yalancı.
Sensiz geçen günlerin, hasreti ve firkati,
Senden kopuk her şeye, kıldı beni yabancı.

Hasretim varlığına, ey başlarımızın tacı.

Yıkıldı yesin bendi, müjdem var müminlere,
Hazan mevsimi bitti, haber sal bülbüllere,
Gönüllerden nur taştı, bakınız mescitlere,
İman nuruyla parlar, secdede eğik başlar.

Kara bağlar cahiller, irfana iltifat var.

Kalu bela dediler, rabbe secde ettiler,
Ocak olup tüttüler, son maksuda yettiler.
İman beratın alıp, Firdevslere gittiler.

-Elestü birabbikum? -Beli Ya Rabbi beli!
-Aşkullah’ın lezzeti, Neim cennetten ala.