Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Yaşamak sensizlikse,
Yok ki bir değeri.

Ha varsın, ha yoksun,
yok olacaksan nedir yaşadıklarının ederi?

SEVGİLİ PEYGAMBERİM

Aydınlandı gönüller, getirdiğin nurlar ile
Âlem kendini buldu, yeni baştan seninle.
Sen ki âleme rahmet, yaratıldın bilirim.
İlahi nurdan doğan, Sevgili Peygamberim.

Gaflet sarhoşluğuyla, tembellik döşeğinde,
Uyanık kalmak zor iş, bu dünya beşiğinde,

Cehalet keser yolu, hayal başı döndürür,
Ummadığın bir anda, ecel seni öldürür.

Şimdi kaldı mı, O temiz aşklar,
Gururla kibirle, dikili başlar.
Sevilen seveni, durmadan taşlar.
İlhamlar keseye takılıdı kaldı.

İlham ilahidir, Yaş olur gözde,

Karanlık bitecek, sen merak etme,
Yorulmadan çalış tembellik etme,
Her şeyde takdir var, ileri gitme,
Nasıl olsa bu kış, bitecek gardaş.

Yıkalım bendini, şerrin, şiddetin,

Üşüşmesin başıma, çaylaklar, akbabalar,
Alın hep sizin olsun, mallar mülkler arsalar,
Ağlamasın ardımdan, ne oğullar ne kızlar,
Kesin artık dökmeyin, timsah gibi gözyaşı.

Çıkarın yüzünüzden, o sahte maskeleri,

Tutuldum saçından örülmüş ağa.
Kesildi tüm yollar, sola ve sağa.
Şaşırdım bir türlü varmaz durağa.
Rotamı kaybettim. Umman gibisin.

Perişan halimi gören ağlıyor.

Ey gönlümün afitab-ı, eyle nazar, mecnun-i, biçareye,
Derde derman sende derler, şifa bulmaz yareye,
Bir nazar kıl, kerem eyle, döndürme viraneye,
Uzat elin tut elimden, koma ele, kanma sen teraneye.

Nedir bunca, işev-ü naz, sen misin katli fermanım.

Küsmek çare değil, Ey güzel dostum,
Hiç kimseye deme ben sana küstüm.
Söylenen kem söze, baktım ve sustum.
Sevmeyi unutan, kalbe küskünüm.

Unutma bu hayat, kısacık bir yol,

Haber verildi bize, geldi Muhbiri sadık,
Davet etti cennete, dinlemedik duymadık,
Uyduk o zalim nefse, kör şeytana aldandık,
Her şey ortadayken, sanki körüz bazımız.

Akıllı geçinsekte, tasdik etmez halimiz,