Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Özlemi anlatacak, dil değil, dertli gönül,
Hasret ile hu çeker, güllere müştak bülbül.
Âşık olunacak şey, ne güldür nede sümbül.
Allaha götürecek, aşk yolunda koşuşmalı.

Aşk denilen nedir ki, varmıdır bir izahı,

Dünyalık tüm işlerin, sonu zaten hüsrandır.
Gaflet bahrine dalan, bu dünyaya kanandır.
Hayatın sonu ölüm, gerisi hep yalandır.
Zevkler yalan olsa da, hesabı yoktur sanma.

Dün öldü yarın meçhul, olma zalim nefse kul.

İstemem dünyalık, ne nam ne nişan,
Şöhret sizin olsun, asalet ve şan.
Bu dünya fanidir, yol üstünde han.
Onu çok sevende, bırakıp gitti.

Kime ne kaldı ki, maldan servetten,

SULTAN OLA

Gönül düştü bir ateşe, yanar durur aşk elinden.
Çöle dalan mecnun gibi, koşar durur aşk elinden.

Yunus gibi derya içre, balığın karnına girse,

İman ettik Hakk’a bulduk safayı,
Bizler aşk-u şevkle güler oynarız.
Boyandık nurlara, sildik karayı,
Aşkın şerbetinden, içer doyarız.

Açıldı ard arda, kapılar bize,

İnsanlar hakkındaki,
düşünce ve kanaatlerimiz duruma göre şekillense de!

Hiç kimseyi gelecek adına tahminlerimiz ile mahkûm etmek doğru olmadığı gibi,
böyle bir yargısız infaza hiç kimsenin hakkı yoktur.

Allah’a ve Ahiret gününe inandığı halde, dünya işleri adına,
Allah’a karşı vazife ve sorumluluklarını yerine getirmeyenler!

Kazanacaklarını zan ettikleri dünya mücadelesi sonucu
neyi kaybettiklerini görünce sanıyorum çok pişman olacak ve çok üzüleceklerdir.

Eşyaya kıymet kazandıran, görünen fiziğinden öte,
görülmeyen ve görülse bile gösterilemeyen manevi yönüdür.

Ölen her hangi bir yakınlarımızın,
fiziki varlığı olan cesedi, noksansız olarak önümüzde yattığı halde;

Allah’a ve ahrete iman,
İnsanlık için bir kayıp veya lüks değil,
Yaşama anlam ve amaç kazandırıp,
yaşanmaya değer kılan bir zaruret ve mecburiyettir.

Sevdanın ufkuna varıp yetmeli,
Aşk uğruna, tatlı candan geçmeli.
Allah için, sevmeli sevilmeli.
Sevdasız hayata, hayat denilmez.

Gönül aşk peteği, muhabbet balı.