Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Maziye acube, gözüyle baktık,
Acuze şemtaya, abayı yaktık,
İffeti hayâyı, savurduk yele,
O şanlı tarihi, çöplüğe attık.

Taklit belasına, düştük düşeli,

Ayrılık ateşi, hakikaten zor,
Ey sevgili gel sen, onu bana sor.
Nasıl yanıyorum, aşkınla bir gör.
Bu aşk ateşidir, sönmek bilmez ki.

Karartır ufkuna, doğan güneşi,

Herkes ister dünyada cennetini yaşamak..
Nasip değil herkese onu burada bulmak,
Bu dünya imtihandır, her zaman sıkıntı var.
En büyük vazifedir, zalim nefsle savaşmak.

Gönül istiyor elbet, her mevsim bahar olsun.

İnsanoğlu, melek, şeytan, gizlidir bak içinde.
Fark edemez göremezsin, bilinmez ne biçimde.
Sarp yokuşlar, yalçın dağlar, bataklık var önünde
Zalim nefis, baskı yapar, şer yolunu seçimde,

Akıl idrak malul olur, mantık vicdan felç düşer,

Gönül sevdanın pınarı,
Bilinmez ki gönül kime sevdalı,

Sevda nedir?
Sevgili kim?

İnsanoğlu garip mahlûk, anlaşılmaz işleri,
Kimi melek, kimi cani, kan emici dişleri,
Melekte O, şeytanda O, fıtratından bihaber,
Heran ayrı maske takar, bilinmez ki halleri.

Zayıf düşse, boyun büker, muhtaçtır merhamete,

Hayat bir perde, deva her derde,
Bilinmez nerde, sanki bir yalan.

Yaşayan insan, dertle boğuşan,
Varlıkta nişan, geriye kalan.

Kimse bilmese de,
Seni, her halinle bilen,

Hücrelerine hayat,
Gözlerine fer veren,
Damarında kanı gezdirip,

Ağlamak bil çare değil, şükür ile gerek secde,
İnkâr isyan olur afet, iman deva cümle derde.
Gaflet basar cehl kör eder, bilemezsin hak nerede
Gelen gider, giden gelmez, ölüm kol gezer her yerde.

Uyanmak gerek uykudan, gelip çatmadan en son an,

Şimdi kaldı mı, O temiz aşklar,
Gururla kibirle, dikili başlar.
Sevilen seveni, durmadan taşlar.
İlhamlar keseye takılıdı kaldı.

İlham ilahidir, Yaş olur gözde,