Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

İnsanın, şeklen insan olamadığını!

Çevremizin insan görünümlü kalabalıklar tarafından kuşatmış olmasına rağmen;

düşünce ve davranışlarındaki tutarsızlıklar ile hayvanları bile iğrendiren, mahiyeti meçhul mahlûkların varlığı, tereddüde mahal bırakmayan bir gerçek olarak her aklı selim tarafından görülmektedir.

Sakın elde ettiğin maddi ve manevi başarıları, şahsi güç, bilgi ve marifetinin eseri olduğunu düşünüp benlik duygusuna kapılma!

Tüm nimet ve imkanlar gibi bunlarda, Allah’ın şükür isteyen lütuf ve keremlerinin sonucudur.

Benlik duygusu, insanı fahir, gurur, kibir, uçup, suma gibi azdırıcı ruhsal hastalık ve ahlaki erozyonlara maruz bırakır.

Ey nadan nefsim.
Ve Ey benim gibi asi bir nefis taşıyan Dost.

Başını döndüren,
Bakışını bulandıran,
Gerçek geleceğini unutturan,

Sesin tonu, sözün tarzı,
kişinin kimlik ve karakterinin aynasıdır.

İnsan ağzını açınca,
sanki yüzündeki maskesini çıkarmış gibi olur.

Yaptığı hatalı, noksan ve kusurlu işlerin sonunda,
yaşadığı zarardan dolayı pişmanlık duyarak telafi yollarını aramayanların;

Bir ömür, varlık sebeplerini düşünmeden,
yaratılış maksatlarını dikkate almadan yaşayanların,

Hayat,
dar açıdan bakanalar için trajedi,
geniş açıdan bakanlar için isterse komedi olsun.

SONU DÜŞÜNÜLMEDEN YAŞANIYORSA;
ANLAMSIZ BİR ALDANIŞTAN BAŞKA BİR ŞEY DEĞİLDİR.

Hayat!
Bir meçhul,
Başı, bilinmez,
Sonu görülmez.
Bin bir sıkıntı,
Yok ki hiç rahat.

Hayat,
Bir yalan,
Bir aldanış mı?

Ömür ne?
Zaman,

Evet.
Hayat geçmişin bilgi birikimi,
geleceğin umut ve hayallerinden ibarettir.

Gerçek gelecek ise,
Kabir kapısından geçip varacağımız ebedi hayatımız olsa gerek.

Jeolog, biyolog vs. yer ve anatomi bilim adamlarını bilemem ama düz mantık düşünen bir vatandaş olarak canlısı, cansızı, büyüğü, küçüğü, akıllısı, akılsızı ile bence bütün yaratıklar üçe guruba ayrılmalıdır.

Biri;
Varlık âleminin yaratılmasına sebep teşkil eden ve yaratılış amacı doğrultusunda yaşatılan varlıklar.

Diğer ikisi;