Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Her sabah bir başlangıç, hayat denen bu yola,
Çok yorulmuş olsan da, elde değil ki mola.
Hakka has kulluk düşer, aklı olan her kula,
Gafletle kör olmuşlar, sonunu görmüyorlar.

Herkese hayır dolu, bir sabah dilerken ben,

Niçin Yaratıldığımı!
Nasıl yaşamam gerektiğini!

Bu dünyadan hiç beklemediğim bir anda gideceğime göre,
Nasıl ve hangi hal üzere gideceğimi ve NE GÖTÜREBİLECEĞİMİ düşünüyor! .

Sıza sıza göl olmuşsun, gönlümde.
Beni benden aldın, haberin varmı?
Yarın varacağım, mahşer yerinde.
Arşının altında, bana yer varmı?

Aşkın beni, benden alır, götürür.

Dosdoğru ol meclislerden kovsunlar.
Adaleti, zalim nefse tatbik et.
Hakkı haykır, ister ise boğsunlar.
Hain nefsini, önce hakka razı et.

Eline hâkim ol, kıyma sen cana,

Doğruluk hazinedir, asla onu kaybetme,
Yalan şeytan hilesi, sakın tenezzül etme.
Arındır zalim nefsi, hayvani arzulardan,
Sevsin seni hem kulu, hem de seni yaratan.

Dünya imtihan yeri, kazanmak kaybetmek var.

Gönlüm takılı kaldı, saçının tellerine.
Ellerim hasret çeker, kardan ak ellerine.
Seni her gün sorarım, seher meltemlerine.
Belki senden bir haber, bana getirir diye.

Dünleri hasret vurdu, dakikalar ay oldu.

Dilini tutmayanın, derdi tasası bitmez.
Sözü doğru kullanan, kimseden zarar görmez.

Dil kibrit söz ağuysa, çatkımı ateş çıkar.
Dikkat et bu ateşe, bil ki dünyanı yakar.

Din;
Babadan oğula intikal eden bir soy ad;

Kişinin dünyaya gelmiş olduğu ülke
ve içinde yetiştiği milletten almış olduğu milli bir kimlik;

Hayat öyle bir sahne,
Oyuncuyu ağlatan,
Roller sade bahane,
Vardır onu dağıtan.

Güldük mü, ağladık mı,

Talep etme o verir, yeter ki sen layık ol.
Vicdanın gösteriyor, gidilecek doğru yol.

Kanaat et haline, hakkın değil şikayet,
Sana ait bir şey yok, her şey ondan emanet.