Necati Şimşek Şiirleri - Şair Necati Şimşek

Karma karışıktır dünyam,
Dağılmış artık tüm hülyam,
Kâbus olur benim rüyam,
Kopar içimde fırtına...

Ruhumdaki bu sıkıntı,

Bir gün,
Bu oturduğun masada
Başka kişiler oturacak
Sabah akşam içtimada
Daha kimler çıkacak..

Zemheride ter yürür
Ağustosta buz kurur
İçimde volkan patlar
Gözlerimde yaş durur..

12.07.2009

Hiç aman vermese kar, boran, tipi
Nasılsa gün gelip dinmeyecek mi?
Bulutlar kararsa, delinse dibi
Yağan yağmurlarda bitmeyecek mi?

Doğumla başlayan sonsuz yolculuk

Bir insanın canı
Neden sıkılır?
Neden bazen yüreği burkulur?
Akıttığı gözyaşları aniden,
Neden bir kan gölü gibi olur?
Behey sersem!

Ne kadar zalimce geçse de yıllar
Son sözümü daha söylemedim ki
Gerçeği haykırsa bütün aynalar
Son sözümü daha söylemedim ki..

Saçlarıma yağan karlar olsa da

Nereden bakıp ta içimi gördün
Selâmı kesmene ne idi sebep?
Zor toplanan kalbi yeniden kırdın
Ardımdan küsmene ne idi sebep?

Kavrulan gönül’ü söndürmek varken

Duyduğu gördüğü sözden ötürü
Bir kalemde sildi bunca hatırı
İnsafsızca vurdu her bir satırı
İçimde saklıyı nasıl anladı?

Gönlümdeki beni çiğnedi ansız

Noktanın en içine gir,
Anla onun dünyasını
Sen baktıkça açılır sır
Gör içinin aynasını..

Sonra tut ki yakasından

Erir yürek yağları,
Köz üstüne düştükçe.
Viran olan bağları,
Görür ömür geçtikçe.

Kaşı, gözü, saçları,