Senden önce kuma, toprağa yazdım
Doğruya, yanlışa yol oldun kalem
Seninle yazdım da seninle bozdum
Her yere benimle gel oldun kalem
Yazılar yazdırdın resim çizdirdin
Vermeden, bir buse, bile hediye
Elveda, demeden, gittin ne diye
Göz yaşlarım kaldı, şimdi geriye
...Dünyada çekerken, böyle ahu zar
...Sensiz yaşamanın, ne anlamı var
Gönülden, gönül’e sevgi ararken
Küstürdüler beni bu cana küstüm
Gördüğüm her dosta selam verirken
Küstürdüler beni canana küstüm
Sevgiye sarıldım şifadır diye
Ben yıllardır kendimi çözemedim
Gördüğüm yüzünü çizsem ne çıkar
Beynimi okuyup ta yazamadım
Aklından geçeni yazsam ne çıkar
İnsanlar sığmazken dağlara düze
Geçirdiğim acı dolu yıllarım
İçimde kırgınlık olarak kaldı
Taşımıyor artık kol bacaklarım
Bedende yorgunluk olarak kaldı
Biri biter, biri yeniden başlar
Bana bu dünyada aşkı öğreten
Gecelerden kara gözü özledim
Dudağından kayıp sevgi getiren
Seviyorum diyen sözü özledim
Yokluğunda yetim gibi kaldığım
Anlamadın gitti benim halimden
Sana söyleyecek, sözüm kalmadı
Hiç bir şey gelmez oldu elimden
Senin bu aşkında gözüm kalmadı
Sayfalar dolusu yazsam da yetmez
Bir mezarlık ise sana son durak
Dünyalık ne paran ne borcun olur
Sanma ki orası havuzlu konak
Oturmaya ne taht, ne tacın olur
İster saraylı ol istersen paşa
Arkadaşız dedin yanıma geldin
Beni ufak yaşta yaktın sigara
Çektiğim nefesle kanıma girdin
Her gün ciğerime aktın sigara
Sakladım babamdan boyun eğerek
Üstümüzde gök yerde biz döndükçe
Dünyadan bir kefen çalmaya geldik
Bu nefis bizimle yanıp, söndükçe
Helalden bir lokma almaya geldik
Sabah güneş doğup akşam battıkça
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!