Nebih Nafile Şiirleri - Şair Nebih Nafile

mum ışığının salınışında
gölgemle beraberim
yalnız değilim yalnızlığımda
seni düşünürüm ey yâr!
seni her soluk alışımda
soluk alışımda gecemin

ne ben ulaşabilirim sana
ne de
sen bana...
gecemin karanlığında
bir yıldız
günümün aydınlığında

müteahhide mi kızmalı izin verenlere mi hepsine hepsine en şiddetle ağır ölümden beter hepsine en şiddetle bilmezler ağır ölümü bilmezler beton kokusunu ölümü bilmezler karanlık ağır ölümü üzerimde tonlarca yük yıkıldı umutlarım dipsiz karanlıktayım derinden bir ses: kimse varmıııı! var ama yokum dudaklarım kurumuş gücüm de yok tükendi umudum ölümü soluyorum karanlık ağır ölümü bebeğim üşüdü ben üşüyorum… Nebih Nafile (Güneş Hepimiz İçin)

SENİ SEVİYORUM

Delice sevmek sevdiğinizi
Sımsıkı sarmak belinden
Hissetmek hissettiğini
Yaşamaktır.

sesin;
en güzel tınıdır
kulaklarımın kıvrımlarında
yankılanıyor yokken sen

sesin;

aynı yolun yolcusuyuz
yüreğimiz aynı türküyü söylüyor
aynı coşkuyu hissediyor
aynı korkuyu yaşıyoruz…
trene biletsiz binmişiz ikimizde
yakalansak da aynı yolun yolcusuyuz

yaşamak adına doğmuşuz
sol yanında hisset yaşamın akışını
yaşam koksun her sabah
buram buram yaşam koksun
damarlarındaki kan gibi
her vakit hisset yaşamı

bir gün gelirde
ah çektiğinde
geride bıraktıklarına

sakın üzülme!

yollar dar
yolar bozuk
tehlikeli yollar
dostluk yolu hepsinden gayrı
gide gide yollar biter elbet
paylaşıla paylaşıla da

hep yaşamak ağrısı
değil midir yüreğimizi sızlatan
hep çığlıklarımızı
saklamadık mı yarınlara

dün