Nebih Nafile Şiirleri - Şair Nebih Nafile

Gözyaşlarım

Göz yaşlarım…
Tuzlu,ılık damlalarım.
Akarken yanaklarıma doğru,
Bir rahatlama bırakırsın bende.

masamın başındayım belki şiir yazacağım birazdan kaynatacağım kahveyi düşlerken belki kalemi bırakıp ellerimi birleştireceğim ensemde belki de müziğin ritminde yüreğim dansa katılacak belki birazdan fırtına kopacak belki de balkona çıkıp Antakya’nın aydınlığını izleyeceğim evet evet evet bu benim saatim yirmi dördü biraz geçmiş incilerimi dizme zamanım mısralar aşağıya doğru çoğalırken şiirimin adı da ortaya çıkacak belki şiir yazacaktım ya ellerimi de birleştirecektim ensemde ya yüreğimin dansı fırtına, masamın başına geçtiğimde kopmuştu zaten bir kahve zamanıdır şimdi ve balkonumdan Antakya’nın aydınlığı…

şehir nasıl da ürkütmüş seni
dört ayağınla kalkıp
tıpış tıpış nereye çocuk

tutsak edecek seni
çıkmak isteyecek

YAŞAMIN ŞİİRLERİ

Her gün ne şiirler yaşıyor bu yürek
Ne şiirler yaşatıyor bu yaşam her gün.
Birçoğumuz yazamayız belki.
Ben de yazamazdım.

güzel anam
yolumu beklerdi her gece
alkışlar arasında uğurlandım
anamın haykırışı
sızlayışı
elini uzatıp

Bir güzel aşk'tır Burhan Günel...

yarına on kala duymuştum
iki bin on üçe on kala gittiğinizi
yer değiştirdi bedeniniz
yarım kaldı sıcak gülüşünüz

yüreklerimizin coşkun sesleri
aydınlık yüzleri yarınlarımızın
ölmedi
ölmediler
ölmeyecekler de

neden!
neden yeryüzü
gökyüzü gibi
herkesin değil

neden!

Uzaklarda Bir Gün

Uyandı candost
Sabahın en tatlı uykusundan.
Giyiniyor ve çıkıyor,
Tren garına doğru adım adım.

hiç öpüştün mü
diye sormayacağım…
ilk öpüşün nasıl diye de
biliyorum ki her öpüşün
güneş gibidir…