Nazmiye Kayar Şiirleri - Şair Nazmiye Kayar

Kapı arkasından bakan
Yaramaz çocuklar gibi,
Suskun ağızlarla gelip geçme hayatımdan!
Gülen gözlerini susturacaksan
Bir merhaba de öyle çık...
Kolumu kanadımı kırıyor

Kutuplar beni çağırıyor,gitmeliyim.
Kömür gibi kavrulmuş bedenimden eser yok artık.
Sana uyanmış bir devin çığlıklarını bastırmaya çalışırken
Tanrı'ya tevekkül etmiş bir kulun teslimiyetiyle
Narına boyun eğiyorum!
Oysa sıtmaya tutulmuş herhangi biri gibiyim,

Artık bir elim kalbimin üzerinde uyuyorum...
Öyle ki...
Nefesin avuçlarımda çınlıyor...! ! !

İstanbul (31 Ekim 2009)

Bir şiir vardı hani ben yazmıştım
Şairliğe soyunduğum bir günde.
Hukuk defterimi sana verdim,
Hatırlayamadığım diğer defterlerimide.
Yırttım sana dair olan tüm şiirlerimi,
Sırf sen okumayasın diye.

Narin ellerimle tutmaya kıyamadığım bir gülsün sen,
Ayları,yılları hatta asırları bile yaşarım seninle.
Zaman dediğin,anıların ta kendisi olmalı,
Mutluluk dediğin,seni her gördüğümde
İsmini her yazışımda gördüğüm bütün sahillere
Yeniden gözlerimde sevinç pırıltıları görmemdir herhalde.

Balıklı Gölden gelmiş odun parçacıklarıymış mezemdeki.
Söyle!
Bir engereğin iki dişi arasındaki zehir ne yapabilir bana?
Üzüm sepetiyle çıkmışım zaten Üsküdar'da bir kuleye.
Sayki,herhangi bir canlının aşk dansını sana yaptım aylar boyunca,
Işığımdan başı dönen yıldızlar yerlere serildi,

Sana lime lime edilmiş rüzgarın sesinden
Gönderiyorum süklüm püklüm hasretleri!
Vernikli,yanık kokan iskemlelerin altında yaratılmış
Karanlık kadar koyudur sesim...
İnceden yanına yaklaşıp uzaklaşan
Gölgeleri takip edeceksin...

Açacak bir gün Ateş Çiçekleri,
Al al,bahara merhaba diyecek.
Papatyalar ağlayacak benim için.
Artık onları koklayan olmayacak.

(Burdur-Bucak /1997)

Bu akşam tüm hayat durdu!
Zaman,saatler,saniyeler,herşey.
Dışarıda ölüm sessizliği var,
Acı kokuyor her yer.
Gökten yağan yağmur değil,
Gözyaşları,gözyaşları diyorum.

Şimdilerde gökyüzüne bakıyorum,
Yıldızların en parlaklarını sayıyorum.
Aya bakıp gülümsüyorum,
Bir tebessümü çok görmüyorum samanyoluna.
Binlerce,yüzbinlerce yıldız.
İçlerinde bir tek,sen yoksun.