Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Kanımız bak sel oldu çizmişiz hudutları
Tarihe biz yazmışız altın harifle türkü
Tuna aras sakarıya kan aktı siz gördünüz
Yurduma göz dikenin çıkarırım gözünü
Atlar şaha kalkmasın nefes alır tunada
Edirne sen hazır ol sesime ses ver ığdır

Gün başlarken o gün nü hiç saymam ki
Yenisini beklerken geldi karanlık gece
Sabah olunca telaş bende başlıyor
Yoruldum bu yolda çıkış yol yoktur

Yalvarış duyuldu uzakta biri var

Ben bakınca o göze bir de gel sen bana sor
İnsafızca davranma karşında seven vardır
Katil tut beni vursun bir dakıka ayrılmam
Bana verilen en büyük cezalar bu değilmi

Laf olsun deyil ki ilk defa çok ben sevdim

Latife sözlerle bena ne yaptın
Yılan gibi dil çıkardın okşadı
Nerden vereceyin zehiri deme
Vurulan ben olum siz rahat edin

Bu insanlar o insandan deyil ki

Dökdüğüm göz yaşı az değidil sana
Görmeye inat etin yol kapandı o anda
Dunüyamı karartınız yetmez mi arama
Yataktayım arama gelme erken ölürüm

İflaz etmiş kaderim seninki bıraz iyi

Yaktılar kalbimde kalmadı sevgi
Kiminki yakıldı ayırmak zordur
Kendime ayırmıştım o da yakıldı
Kalmadı yerinde köroldum sanki

Burnumun direği sızladı her gün

Sevdam bende iflaz eti gülmüyor
Güzel günler gelecekmiş diyorlar
Çekmediğim kadar bende büyüdü
Vurun beni ben yaşamak istemem

Şansım gülmedi ki gülsem ne yazar

Son sözüm bu benim ister arama
Bitmez ki dertlerim üstüne koyma
Azaldığı zaman sana söylerim
Sen varken bitmez kibendeki dertler

Bitirdirdin bende kalmadı ki sabırım

Tiren kalktı bana yok ki numara
Ayakta kalmışım el salayan çok
Bana deyil yanımda yolcu vardır
Boş verdim o anda tanıyan yoktu

Çok istedim oğlum kızım salasın

Tren gardan kalkınca birdaha gelecek ki
Katarın yükü ağır sırayınan çok vagon var
Boş gitmiyor bu tren gülen ağlayan da çok
Gözlerimden süzüldü sevdiğim kızı aldı

Hasirete dayanmak benim için çok zordur