Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Engel ol diline ey insan oğlu
Yalanlar peş peşe çıkıyor fark et
İnsan oğlu yalan demez kuluna
Emınce kalmadı kanı bedende

Zengin oldu simit satan insanlar

Elvada ben dedim sana kızmadım
Sen kaldın tercihi verdin o zaman
Şimdi geçmiş olan şeyleri konuşma
Gelirsen burda başım üste yerin var

Ozaman verdiğin karar kalkmaz ki

İçerime bıaktın bıtmez ki yara
İlacı sendeyidi geç kaldın gelme
Sardı içerimi tükenmez yara
Geç kaldın demi gelme boşuna

Nefesimle seni ben ayıramam ki

Yatarken gece ben seni gördüm rüyamda
Sarılmak istiyordum bir baktım sen yoksun
Akan göz yaşlarıma sen acı bana yazıktır
Yağmur yağmış dı o gün izini bulamadım

Dolaşmıştım seninle avundum sen yoksun

Kulağım çınladı aklım sizdeyidi
Aradım telfon cevap vermedi ki
Çok merak ettim özledim sizi
Bir kaç gündür gelmedi ki telfon

Hanginizde ateş vardı söyleyin

Gidiyorum geri baktım gelen yok
Yanlızım gelmedi sabah olacak
Ya ali demişim yardım edecek
Gülmek için yola çıktım dönemem

Zara gören gelsin hazırım burda

Çok şey isterim belki borçlu kalma sen
Gidiyorum buradan bakma sen arkadan
Bakarsam gidemem gönmem imkansız
Duramadığım yerde kalmam zor olur ya

Çıkmasın karşıma dönmem imkansız

İstersen beni kov istersen ağlat
Hiç boşa yalvarma sana gelmem
Adını koyduğun o zaman var ya
Beni sen yoktan kovdun ya evden

Ben arı olmuştum sende petektin

Barajlar var sırasıyıla köyüm de
Yaşlandıkca özler oldum köyümü
Yağmurda köy kokar toprak uyanır
Yem yeşil bağ bahçe tarlada çamur

Sevgi köyde ben şehirde görmedim

Farzet ki ben seni çok seviyorum
Bir anda şok oldum beni çok kırdın
Diyecek sözüm çok diyemem sana
Kalsın dediklerin kulağıma küpedir

Seni ben görünce sanki lal oldum