Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Sana ben kalbimi verdim gülüyor
Yalvardım geriye vermedin o an
Hasta oldum yatıyorum yatakta
İlaç sende yaram derin acıyor

Kara bulut sarmış gitmez üstümden
Karlar yağmış çıkamazdık dışarıya
Halı evde yoktu kilim vardı musafir
Hasır kilim vardı yatak yastık taş gibi

Yazı sicak yıkanmak yok bit dolu

Yaşamak istedim benim hakımdır
Aşkını gömüştüm içimden söktün
Bana sormadın ki sen gülüyordun
Terketin sen beni beddua etmem

Yaradan yazmıştı o zaman bana

Doğrular yok oldu yalan kara bursadır
İnsanım diyorsan yalan yanında gezer
Çağla sen yalanla doğrular kazanacak
Günahı bilen kim etrafa bakan kimdır

Şeytan var diyorlar yalana bakmıyor ki

Yalanı sokmayın girmesin eve
Alıyor gülmeyı düzeni bozar
Bir evde konuşma dışarı çıkar
Yalana ceza yok içinde gezer

Yalan olan yerden uzak durmalı

Gidiyorum buradan sana sıra gelmez ki
Gir sende sıraya arkadan bana el sala
Gizli kalsın söyleme aramızda ne varsa
Görsen tanıma beni gidersem el salarsın

Bende var olanlar topladım gidersen al

Sana çok borcum var
Ödemek kolay değil
Çok çırpındım zordur
Gel yarıya böl bunu

Yalan yok ödeyemem

Yaşlandi gözlerim yolda artik tanimaz
Göderin haber gözüm yolda kalmasın
Ağlamaktan dayanmaz ki bu gözüm
Gözüm yolda kaldi haber gönderin

Gelmeden haberim olsun burada

Sevindim ben bu gün seni bilemem
Kovulsam farketmez yaşadım bu gün
Böyle başlıyormuş aşka bir adam
Kerem demek kendisini böyle yakmıştı

Sevgini anlatmak ustalık gerek

Kendine iyi bak kahretme boştur
Sevgi sel olmuştur sana ne oldu
Yaşam güzel sen yaşamdan uzaksın
Yanında götüren varmı bu köyden

Neler gördüm para çoktu adamda