Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Bitmezisen istedin öfkeler kalsın
Söyleme sen sakın rüzgar getirmiş
Gül bahçen vardı sen mis kokardın
Beklemezdim senden bu öfke niye

Ağaç oldum sana yaprak vermiyor

Sensizliğin nöbeti öğlesine zor ki
Sabırım tükendi yoksun yanımda
Hayeline bekçi oldum ağlıyorum
Saatım küsmüş bana sana çalıyor

Seni unutmak çekmesi çok acıdır

Kokladım ben seni çektim içime
Sen yoksun burada avunurum ben
Bedenim de gezen el izlerin vardır
Yenildim ben sana seni seviyordum

Senin yokluğunda burda zorlandım

Çıktığım o günü aklımda hep sen varsın
Seni bilmem burada unutamam ki seni
Çeyrek asır iç içe el ele biz yaşadık
Tez gel yanacağım bunu sen söndürürsün

Nedenini anlamak çok zor çözemedim

Seni çok seviyordum o sen değilsin ki
O sen olduğun zamanı ben seviyordum
Alışamıyacam sanmıştım yanılmışım ben
Aylar günler geçince yaşamak lazımmış

Senin var ya eskiden kalanlarla avundum

Göz yaşımla sana mektup yazmıştım
Kurudu gözlerim kör oldum burda
Gelirsen gel gör ki ben ne haldeyim
Bozulmuş bu şansm benim hastadır

Aşksız yaşanmaz ki küsmüş gidiyor

Gidiyorum burdan yaram sizdendir
İsteseniz kovun gidecem burdan
Alışmıştım size ben kimim bilmem
Şimdi değil soracağım sonuradan

Başımdan çok geçti bu bıraz acı

Zifir karanlıklar bana arkadaş olmuş
Dövünsem boş göz yaşım kurumuyor
Kalbimin sızısını uzaktan gören yoktur
Geceler benim için güneş bana uzaktır

Ruhumu aradım sanki benden uzakta

Yanıyor içimde aşk sönmesi bıraz zor
Buzlanmış dışarısı itfaye çok zor gelir
Ateşlenmiş içimde aşk isiyan ediyor
Şarp la söndürdüm yakarsa kül olurum

Nefesli muzik çalan öpücüğü konduru

Ben şanslı doğmuşum doğmayan çoktur
Kimi dışarıda kalmış kımı yetim hanede
Annasız babasız büğen o kadar çok ki
Bu günümüz güzeldir şükür etmiyoruz ki

Çocuk yapmak basit büyütmek zordur