Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Bunca yıl dayandı bu kalbim bana
Şimdi artık her durakta ağlıyor
Yalvamaktan bıktım yalan diyemem
Yoruldu bu kalbim yola bakmaktan

Aradım geçen gün yerinde yoktu

Yarım kalmış sözüm vardır diyemem
Bana bu özeldi saklarım demem
Tek çift oynuyunanben bunu vermem
Sen deyil baban gelse vermem ki

Nefesim kesildi yola bakmaktan

Çatlak duvarlardan ben baktım sana
Sadece gölgeni görsem yeterli bana
Yaterken hayalım sana bağlıydı benim
Kaktığımda yoktun ağladım ben o an

Sabır duvarını ben çoktan aştım

Çığlık atım burda sen yoksun artık
Nefes aldım burda hiç zor olmadan
Aklıma sen geldin biranda çıkmaz
O gece yatmadan birbaktım sabah

Etkide kalmışım bıraz zor çıkar

Çıkar üzerinden o kefen benim
Sana yakışmıyor gitme kal burda
Koklamağa geldim sen gidiyorsun
Biraz aç gözünü bak ben burdayım

Çabuk kalk ayağa düşecem burda

Çıkma sen dışarı soğuktur hava
Üşütüp kendini beni üzme sen
Aldanıp havaya ince giyersen
Hasta olduğunda beni tez ara

Seni seviyorum bunu bilesin

İçim ferah deyil kim gelsin bana
Özüm kazdım kuyumu çok derin
Çıkması zordur gömüldüm burda
Ben uzatım yolu sonu gelmez ki

Ağlamaya gerek yok ki bitmiyor

Sevgi için kapında yılarca ben bekledim
Açılmadı kapılar ağlatın sen dön dedin
Taş olmuş senin kalbin sevgin nerendedir
Aradım ben yılarca bilmem ki nerde ölmüş

Sevdana ben acıdım verseydin yiyecektim

Yazacağım herşeyi
İster kız ister darıl
Yalan yanlış yazmam ki
Bire bir yazdım oku

Saygı duydum her söze

Tez geçiyor günler sizler bura gelince
Durdurmak çok istedim gücüm yetmedi
Döndüğünüz de arkanız dan bakarsam
Bir yıl geçmez ki gözüm yolda kalıyor

Sicaklık verdiniz bana çok zor geliyor