Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Şehirde yaşayan köyü unutmaz
Yaşıyor gönlünde yeri ayrılmış
Özlemiş köydeki güzel o kızı
Elinden su içtim kaydı gözlerim

Oanda bey oldum saki paşayım

Eşarp baş da bağlı kurumuş dudaklar
Ocakta aş pişiyor tandırda lavaş var
Gecesi kadının yatarken bebe ağlar
Köy kadını fedakar erkeye arka durar

Bağlarda türkü söyler gün gelir ağıt yakar

Gönül ister köyü unutmak zordur
İstedim köyümden lavaş gönderin
Evelik salmanca gurut sabah aşını
Sabahları paça öğlen bozbaş var

Yoncalar topuktan yem yeşil bağlar

Köyümüzde hasat artık geç kaldı
Yağmur fırsat vermedi ki ekilsin
Oğlum sinan belki gelmez bu sene
Pazarda çalışıyor çok yorgun dur

İhsan artık pazar diye yatmıyor

kötü yüzler saklanmaz ki sen zanet
Aksine ben buyum saklama söyle
Aynalarda söyler bakarsan gizleme
Karanlıkta dediğin sözler sana ayıtır

Düşecek maskeler söylersen peşin

Aşkı ben hiç tatmadım sevgiyile yaklaştım
Yüzünde gülücük var çok hoş kalbim çarptı
Titiredi bak dizlerim yürüyemem kaç adım
Bulmuşken söyleyecem senin adını öğrenim
Adın tamam yazdım sen benim değilsin ki

Vardır alacağın vercekler nerde
Bu insanlar köşe bucak saklanır
Haciz gelmiş bulamıyor yok evde
Sorun çok biti kalmadı sermaya

Ağlıyorum görmez gözünde gözlük

Sen sen ol bu gece kalkacaksın savura
Bağışlayan bekliyor af edecek günahı
Sen sarıl ki mevlaya seni unutmasın ki
Kalkacağız savura hayrı olsun bizlere

Yürüdüm yorulmadan doğruluk insanlıktır

Gerçekten görsen de tanıma beni
Unutum ben seni sen de unutsan
Kalmadı hesapım ödedim kökten
Çocukları aldın yetmez mi sana

Kazandın sen burda varsa alacam

Yeniden sevmeyi canım istiyor
Kapat gözlerini sana sarılım
Haykırım dağlara yol versin bana
Seviyorum gelsin şahit yok bana

Kana kana içtim senin aşkına