Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Sana ben alıştım kovma sen ne olur
Adın bende sakız sanki ağzımda
Sen olmadan yaşayamam burada
Tadınız halen ağzımda saklıdır bende

Sana ben kör gibi nefesine muhtacım

Takvim oldum teker teket yırtınız
Zanetme unutum sen aklımdasın
Yırtıp atığınızda ben yaşıyordum
Elini tutuğumu ben unutmadım

Ay doğmuş sehrediyorum bak

Sürgün oldum dur diyenim olmadı
Unutum desem de unutulmaz o za
Beklerdim dur diyen çıksın karşıma
Sarılıp öpseydiler ben de ne vardı

Küsmedim kimseye dirençli oldum

Ne aya güvendim ne de güneşe
Temiz yüreğim sana yaslanmış
Toprağa gömsen de yok demem
Sula sen yoları sürgün gelen var

Sana yalvarmam ki ölürsem budur

Sonsuz sevdaları çok yaşadım burada
Aşkı tanımadım sevda için harcandım
Alışmıştım sevgiye ayrıldım ağlıyarak
Yüklendi üzerime taşımak o kadar zor

Yığılıp kalan benim sesime ses verseydin

Dün gibi hatırımda seninle ben mutluyudum
Beni sen terketin ben burda ne yaparım
Sen orda nasılsın ben bilmiyorum seni
Sana yardım edecek tek allah var edecek

Dün gibi aklımda beklerdin sen kapıda

Tek başıma çıktım yola ağladım
Aradım oğlumu kızım yok oldu
Bütün toplandı tanıdıklar başıma
Gözümün önüne kızım geliyor

Geceleri yatamadım bekledim seni

Bağışlamaz tanırı yapılan bana
Sız orda güldünüz ben ağlıyorum
Sivri dilinizle beni dövdünüz
Mahkum oldum şahitler sizsiniz

Ben ölünce sakın ola ağlama

Sana küstüm isiyan etim kendime
Adres bırakmam gidecem dedim
Sen bilirdin dayanamam acıya
Tanırıya inanmıştım öteki sendin

Ne haber alabildim ne de telofon

Tanımadan sevdim birisini burda
Sarıldığım o yer halen aklımda
Başladı sevgiler aklımda o an
Girdi çıkmaz içimdedi sevgisi

İstedim çıkarıp atmak içimden