Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Zor ama verdim dönemem ki geri
Küstüm kaderime gülse de küstüm
Verdikleri varsa vercem ben geri
Anlmadım ki sorum verdim almadım

Toz duman oluyor gözüm görmüyor

Boşuna havar etme duymazlar
Seni almış bu insafsız tüketmiş
Sen bu deyildin ki bitirmiş seni
Seni almak için satım her şeyi

Var nefesim geliyorum yanına

Büyüledin bakarken mest oldum sana
Tutundum ben sana gitme kal desene
Kaptırdım ben gidiyorum sevda çölüne
Gidiyorum bak yanlızım çölde kurtlar var

Aşk vardır ortada yaşatsana sen bana

Kanasın yüreğim senden kalan hatıra
Okşuyor bak o sevgin acıyı bilmiyorum
Dokunma bu yarama seni belki tanıyor
Bırak beni kendime gülersen mutluyum

Akşam dua ederim kendime ayıramam

Feda etmez bu insanlar özünden
Çalmaya gelince yatmaz o gece
Dün aç olan şimdi işçi tutuyor
Hak yemenin müslümanda yeri ne

Feryat eden adam şimdi gülüyor

Haberini aldım küsmüşsün bana
Size ne yaptım ki bana küstünüz
Aldınız elimden bende ne kalmış
Küsmesi gereker ben olmalıyım

Tek kalmış uzakta şişte o benim

Ben beyaz sütünü azmı ben emdim
Merhemet çok vardı gülerdin anna
Zamana karşıdın akşam a az vardı
Yemek yapsan akşam oldu unutma

Annalar çok çekmiş yetmezmi artık

Son defa öp beni ben yokum artık
Kalsın o öpücük hatıra içimde gizli
Ben sana Bıraktım çocuklar kalsın
Her gün benim için öp çocukları

Her hafta ararım unutmam asla

Sor ben cevap vercem sana
Yalana gerek yok varsa söylerim
Ben yasak etmişim yalanı eve
Sana rıca etsem yalan söyleme

Hikaye senindir ben çok okudum

Sevdiğim gidiyorsa orada ben ağlarım
Başkası deyil ki öz be öz parçamdır
Karşlık beklermiyim hepisini götürdü
Bende sevgi tükenmez gelirse vercem

O sicaklık yetiyor aldım bana yetiyor