Nasip Şiiri - Turcan Durmuş

Sonra ne mi oldu...
Sonra Sevmek de yoruldu...
Beklemekte...
Sabretmekte...
gece gibi,simsiyah kapkara Bir hüzün sardı içimizi
Yıldızlar söndü,Güneş artık Eskisi ısıtmadı,
Çıkmaz  sokaklara  çıktı bütün Yollarımız...
Sayfalar bomboş kaldı kalemler  kağıda küstü
Demini almış uçsuz bucaksjz hayallerin yerini
Yitirilmiş,kaybedilmiş umutlar aldı,
Sanki Umutsuzluk demir attı sol yanımıza,
Özlemek can yakmaya,kavuşmaksa gerçekleşmeyecek bir hayale dönüştü.
Zaman geçtikçe Daha yanlız,daha güçsüz dahada pişman  ve kaderin üzerimize biçtiği daracık elbiseyi giymek  zorunda kalmışız.
Sonra Geçte olsa anladıkki;
Üzerimize oturmayan sadece kaderin biçtikleri değilmiş,
Bir beden büyük gelmiş, eğrelti durmuş, yakışmamış yüreğimize   gözümüzde büyüttüğümüz o Sevdamız...
Yanii Vuslat yazılmamıştı anlımıza,
Bizde Nasip dedik ve sustuk....