Naki Aydoğan Şiirleri - Şair Naki Aydoğan

Bana bir ad koymuşlar, yoldan geçen bir dede.
Onca yol yürüyor, yolcu değil, taşıtı yok.
Evliya bir yerde oturur, derviş hep yürür.
Adını senden benden almak için yürüyor.

Adımı koyan belli, adımı kimden aldım.

adını yazmakla aşkı öğrenmeye başlamak
oysa annem benimle konuşmaya başlamıştı
babam anlatmaya
abim dinlemeye ablam görmeye başlamıştı
öğretmenim hepimizle öğrenmeye çalışmıştı
öğretmek başlangıcında

Ağıt yakan kadınlar kâğıt yakar.
Bölüşür hayatı kocalarıyla.
Bölüp bölüştürür çocuklarına.
Paylaşımın o kâğıt kesiğidir.

O ayrılığın yitişidir ağıt.

Ağlamamakla ağlamak

Ruhunu arayan
Mizacını bulmaya çalışan
İşçi
Hayır, ben işçi değilim

Şiirler ağlıyor vay anam vay
Doğdum bir kere yetmedi anam yetmedi
Yavan kaldı hayallerim sevgim sevgiliye aç
Daha acısı işe güce doğmadım anam
Doğamadım anam doğrulmadım anam
Adam adamı doğuruyor işe güce vay

ağlıyorum
sana bakışlarım yoğunlaştı
düşüncelerim kederlendi aklım şimşekler çakıyor
zihnim ısındı fikrim üşüdü
duygularımı temsil eder gözyaşım yağmur gibi
doğal ağlamam ne senin için ne kendim için

Ağrı Dağım var.
Coğrafya içine sıkışıp kalmışım,
İki hücrem arası ağrım var.

Zihnim kurcalıyor
Ruhuma erişemiyorum

Ah Canım
İnsanların eli bacağı
Bakınca bazen usandırıyor, usumu
Kafası gözü büyük gözüküyor
Orası burası, neresinde bu insan
Hiç kafam gözüm yokmuş gibi şaşırıyorum

ak, akşam
gün akmış, ak
karanlık gece bastırmış
kararlılık
çıra, lamba ve ampulü bulmuş
gün doğmuş ve öğle getirmiş

Bir atom yapısı içinde barınmak
Nötron olup uyumak
Proton olup kalkmak
Ve elektron olup dolaşmak
Kim?
Ben.