Nakaratından vururlar

"Vurulan tüm kuşların anısına,
kimse kuşları vurmasa..."

İkrar edip yağmurun altında diz üstü
ellerini göğe açmış ne gelirse katından,
katından muhtacım her hayra diye
dilinde ve kalbinde anlatan ve inanan
bir kelime ile dirildi.
Dirildik biz dirildik ki dünyanın döndüğüne şahit olduk.
Dibine düştüğümüz sokak lambasından muzdarip birer
kelebek olan ruhumuza and içirdik.
Andın sarhoşluğuyla;
Ne varsa geçmişten yana birer kabuk ve tırnaklarımızla
iştahla,
görmeden kuşları
inanmadan uçtuklarına.
gözleri kapalı karanlıkta umut tacirlerine şarkımızı söyledik.
Yok olduk
Nakaratımızdan vurulduk.
harflerin içinde ve o harflerden birer kuş yapıp verdik.
Gün batımını izledik ve yok olmadık
gün doğumun da köreldik.
Öldü armağan ettiğimiz kuşlar
namelerinden vurulduk .

Ah ne güzel oluyor bir akşam bilsen
bilsen dedik ayna uzatamadığımız duvarlara
ve suskun olmanın bedelini yanarak ödedik
" Küresel dünyada, küresel bir yangın düştü kalbimize"
İnandık ve kabul ettik.

Sendeleyerek konuştuk yangına koşarken.
Mezarın olsa çiçek ekilirdi diyorlar...
Rüzgarı evcilleştirebilirsek var bir planımız.
Kimsenin öldüğü yok inanma sen onlara,
çek fişini dünyanın
uyandıracağım seni rüyandan.
Rüyandan vurulmana izin verme
aklını urgana bağlama.
Sıkı tut elini şarkının
-kaybolursan
Şarkısızılığından da vururlar.

Vururlar seni de,
hangi dilde ağlarsan ağla!
yinede vururlar.
Yansa da yüreğin
- anlamazlar.
Anlamazlar içinden kaç kez geçmiş yıllar
"ardında bıraktığı bir enkaz var! "

*Nakarat"

Uyandım ve sordular;
Hiç büyümeyecek misin sen?
- erken öldüm, öldüğü yaşta kaldı ruhum.
Nakaratımdan vurdular.