Toprak uyanır alın teriyle,
Çatlak eller dokunur sessizce,
Bir tohum düşer, umut taşır,
Zincirler kırılır, gün doğar hece hece.
Fabrikalar yankılanır çelik sesiyle,
Ey insan, gölgen uzar, sen küçülürsün,
Aynada kendini arar, bükülürsün,
Bir bahar vaat eder çiçekler, yalan,
"Şeb-i hicrân ile yandı dil-i bî-çâre benim,
Gözüm yaşı döker ol bahr-i ummân pâre benim.
Sinemde bir âh ki nâr-ı muhabbet gizlidir,
Her nefeste çıkar ol şûle-i cân âre benim.
Gecenin kör saatlerinde
Dudakların kızıla boyanırdı
Şarap tadında nefesin
Ayaz ince ısırıklarla yüzleşiyor
Gecenin karanlığında
Bir akşamüstü, gölgeler uzarken sessiz,
Düşlerim sızdı toprağın koynuna gizliz.
Rüzgarın kollarında solgun bir yaprak,
Taşırdı hüznü, dalından kopmuş bir anı saklak.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!