Muzaffer Karabulut Şiirleri - Şair Muzaf ...

Ey
Varlığımdan habersiz olan meçhul:
Nerdesin,
Kimlesin,
Kiminlesin,
Neyle meşgulsün şimdi.

Gün günü kovalarken,
Ne acılar ne sıkıntılar yaşanır;
Birde bakarsın tükenmiş hayat
Sözdür,sestir.nefestir hayat.
Tükenmekte olan nefes,
Yaklaşmakta olan sondur.

Eyvah
Bendeki ben saklı bir yerde ;
Bense gezerim avare avere.

Denizde hemen,
Duygu selinde saniye saniye boğulur insan.
Hiçbir giysi,
Hiçbir makyaj saklamaz duyguları.
Biriktirdiklerini dışarı atamazsa;
Mechulde bulur insan kendini.

Yarada kabuk bağlar;acıda.
Yara:
İyileşir zamanla;
Yenik düşer zamana.
Acı:
Çığ gibidir;

İçimdeki çocuğun resmini çizebilirmisin tuvaline,
Renklerini karıştırarak anlatabilirmisin duygularımı ,
Damlayı, nehiri, denizi çizebilisinde ;
Acılarımı, feryatlarimı aktarabilirmisin
tuvaline.
Ya acılarım;

Vaktimi ,saatimi var ölümün;
Biliyormuşuz gibi bekleyişteyiz nedense,
Garantisi mi var yarının,
Yarım saniye sonrasının.
Ölüm hak,
Sana yazıklar olsun ey nefsim.

Sokaktaki adam,
Yalnız ve kimsesiz,
Gecenin karanlığında kendi başına ve düşünceleriyle iç içe.
Sırlarını paylaşacağı aydınlığa ne kadarda muhtaç.
Sanırım huzur gecede saklı,
Herşey gecede gizlenmiş.

Sensiz gönlüm;dargın,suskun yaralı
Sen gittin gideli,yaralıyım ben hala
Ben sevdikçe sen sünger çektin geçmişe
Yitirileni,kaybedileni anlamadın sen hala
İhanetinin kurbanıyım,anlamadın sen hala
Çığlığımın sebebisin,anlamadın sen hala

Gölge:
İçimizde sakladığımız,
Baskıladığımız,
Yanımızda taşıdığımız öteki benlik.
Kendimize göstermek istemediğimiz yüzümüz,
Gerçek özgürlüğün kapısındaki bekçi, Öteki,