Muzaffer Karabulut Şiirleri - Şair Muzaf ...

Hiç kimseye hak ettiğinden fazla değer vermeyeceksin,
Uçurmayacaksın, ilahlastırmayacaksın.
Seninde sen olduğunu unutmayacaksın.
Herşeyin gelip geçici;
Kalıcılığın ise sevgi ve saygı olduğunu unutmayacaksın.
Sevgide üstünlük aramalısın,

Aynaya baktım,
Kendimi gördüm,
Güldüm.
Ve
Bir anda
Nefesimle buğulandı ayna.

Aynı göz, aynı parmak izleri neden ayrı ;
Aynı kafa,aynı beyin düşünce neden ayrı;
Aynı sinir,aynı kan şifreler neden ayrı ;
Sen ihtimalle gelmedin mutlak bir sahibin var .

Su damlar musluktan; gecenin karanlığında,
Yankılanır sesi;duyulur her taraftan.
Uyu
Uyu
Hadi uyuyabilirsen.
Damla bahane,

Görmüyorsun,
Duymuyorsun,
Hissetmiyorsun;
Sonrada
Hâlinden hep şikayet ediyorsun hâlâ .
Sonrada

Öyle mutluyumki
Uçuyorum bulutların üstünde.
Öyle mutluyumki
Ne derdim ,
Ne kasvetim var benim.
Öyle mutluyumki

Her insanın;
Kendini düşüneceği,
Kendini yargılayacağı ,
Kendi yaşantısına yön vereceği;
Bir zaman dilimi seçmeli.
Ben geceyi severim .

Yolları sordum tanımadılar
Yılları sordum bakıp durdular
Hasreti sordum anlamadılar
Bilmezler nasıldır benim hayatım

Gecenin sabaha dönüşü mü zor

Herkes kendini bilseydi.
Doğa kimseye zarar vermezdi,veremezdi.
Yaşanılan zorluklar;
Cahilliğin, bilgisizliğin semeresi.
Kimse birşey öğrenmeye kalkmadan;
Başkasına birşey öğretmeye kalkmasın.

Yaratılanların;
Sırrını, hikmetini...bilebilseydik,
Kendimizden utanır olurduk.