Muzaffer Karabulut Şiirleri - Şair Muzaf ...

Mürekkepli kalem vardı bir zamanlar,
Onunla yazılırdı;
En hüzünlü anılar,
En güzel yazılar.
En'leri vardı mürekkeplinin.
Hepside kaybolurdu;Mürekkebin içinde,

Nelerden mürekkepsin,
Nasılda mükemmelsin,
Yapında neler var,
Sen neden teşekkülsün.

Bir tiyatro sahnesinde;
Bir oyunun içindeyim.
Son'a kaç var acaba;
Bilmiyorum.
Ve
Yaşam devam ediyor hala.

Seçilmişlikle başlayan,
Rahim içindeki yolculuk.
Ve
Süreli olan dünyadaki hayat.
Ve
Toprakla bitecek son.

Soran,sorgulayan,araştıran ;
Bir kara yapısı olmadığı sürece ilerlemeden bahsetmek mümkünü.
Hiç düşünmeden herşeye evet diyebilmek;
Kisilik bozukluğu değilde nedir.
Ne olursa olsun;
Düşünmeden konuşmayacaksın, hüküm vermeyeceksin.

İstasyondayım;
Saatini beklemekteyim trenin,
Ha geldi,ha gelecek.
Kimbilir hangi durakta şimdi.
Bense rüya alemindeyim halâ.
Hoyratça yaşadım ya hayatı;

Cevap verme,
Sessiz kal;
Ve sus
Sen sus ki
Karşı taraf paniklemesin.

Seni takip eden nedir bilirmisin,
Gölgen.
Hadi kurtul,
Kurtulabilirsen,
Bu ikizinden.

Yalnız değilim;
Bir gölge var arkamda,
Bulut misali peşimde,
Bir ben var bende,
Beni bende takipte,
Bedenim takipte,

Gül'mü,yasemin'mi nergiz'mi güzel,
Rengimi,kokusumu,güzelliğimi seni cezbeden,
Tercih edebilirmisin birini diğerine,
Diyebilirmisin sen senden daha güzelsin diye,
Çek içine kokularını ayrı ayrı,
İliklerine kadar hisset güzelliklerini ,