"Ne olurdu birinci kişi olsam? " dedi yüreğim.
Sonra gerçekler geldi aklıma.
Seni benden aylarca uzaklaştıran gerçekler.
Çetrefil duygular yani!
O, hep kaçtı.
Ben, hep umdum.
Artık sevda yok.
Uykusuz geçen günlere veda,
Senden kalan her şeye isyan,
Unutacağım seni, unutacağım.
Sanma ki gecenin bir sonu yoktur.
Dostlar mı vefasız?
Ben mi değiştim?
Bilemiyorum.
Kaç akşamdır ağlayamıyorum bir türlü.
Daha dündü, dostlar vardı yanımda.
Nedendir bilmem ki sebebi nedir?
İmkânsızlıklara düşkün bu gönlüm.
Aklıma yine sen geldin.
Bu akşamüstü
Aradım zihnimde
Namluları bir bir dayasan da gövdeme
Ellerin bin kez dokunsa da tetiğe
Vurulmam!
Sana sevgim var diye bin sitem etsen de
Gözlerime bakarak "Sevmiyorum." desen de
Alınmam!
“Gel mene tanıtdır dostu düşmeni
Hardasan, hardasan gel avut meni.”
Bahtiyar Vahapzade
Pek kızarım şu -insanca- lafına
Hep sevdim, hiç sevilmedim.
Budur benim kaderim.
Hep ağladım, hiç gülmedim.
Budur benim tek derdim.
Haziran geçti kurudu başak
Ben de kuruyorum bak yavaş yavaş
Yine gece oldu hadi kibrit çak
Yenmek kolaysa kalbimle savaş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!