Küçükken gelecek için büyük bir umuttum
Sanmayın büyüdüm, ne olduğumu unuttum
Unuttum geçmişi unutmam gereken kadar
Affetmenin beşiğinde kendimi avuttum
Bilmiyorum acaba neydi umduğunuz?
Ne padişahlar ne sultanlar
Devlet kurup devlet yıkanlar
Şaşa ile geçen onca zamanlar
Unutuldu, unutuldu
Sayayım desen gelmez hesaba
Her baharda açıyorsa iğde çiçeği
Atmaca av biliyorsa minik serçeyi
Nefisler neden görmez gerçeği?
Üstadım bu soruma ne dersin?
Ömür bir yerde başlar bir yerde biter
Ne bu hal, nedir bu sende ki miskinlik
Nedir bu ruhunda ki başıboş sakinlik
Kaybolup gidiyor son nesilde kişilik
Kalk artık, ayağa kalk uyuyan gençlik
Ecdadına asi, anasına, babasına asi
Uykum, kaçtın mı bir kere yakalanmıyorsun bir daha
Geri geldiğinde ise varılmış oluyor ki çoktan sabaha
Var sanki bu gece yine ecelime verilmiş bir randevum
Ne huzurum var bir parça, ne gözümde biraz uykum
Nöbette bekleyenlerin sineleri uyudu nöbetlerinde
Aşk acısı çekenler uyudular aşklarına hasretlerinde
İntikam diyenler bile uyudular içinde ki nefretlerinde
Bir tek sen uyumadın yüreğim, kayboldun dertlerinde
Sen uyumadın yüreğim, uyudu gece bile kendi halinde
Kim kime niçin verir sus payı?
Öldürdüler iyileşecek hastayı
Karıştırdım vakti günü haftayı
Takvimler üzüldü hafta üzüldü
Düşünerek yedi masum kafayı
Olmuyor aklım, bedenimin olduğu yerde
Maneviyat yükle kalbine ve taşı sinende
Annenin evladını tanımayacağı o günde
Eyvah dedim ve gerçeğin vardım farkına
Dilimi mahkûm eyleyeyim ağzın kafesine
Ne günler eski günler ne ben eski ben
Hayaller kaldı aklımda eski günlerden
Dünya makine ve biz öğütülenlerden
Eyvah diyorsun ömür çarkına varınca
Gençliğine güvenip meydan okuyorsun
Çok kişiyi yolcu ettim de bu garip duraktan, salladım el
Veda sırası bende, kalmak için ise artık yok hiç bir engel
Dünyaya atamazsın ne bir demir ne de küçük bir çengel
Ne olursan ol fark etmez, O ses der ki sıra sende sen gel
Veda sırası geldi diye kime, neden ve nasıl edeyim ki sitem
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!