Adım yalnızlık benim!
Göz alabildiğine yalnızlık...
Ceviz ağacı misali sevmem kalabalık
Bir su dökenim olsun arada birde,
Uzayan düşlerimi kesen bahçevan...
Yol kenarı duvarları gibi, herkes geçsin önümden
Serçe kanadıyla uçmak kadar imkansız hayaller
Gülün dikeni kadar gerçek
Yaşanamayan senli hisler
Artık al öfkemi koy yastığının altına
Ve şimdi kolaysa dokun
Sessizce dökülen gözyaşlarıma...
Bir ana doğurur bir anayı
Çığlık çığlığa doğum anı
Çocuğun oldu demezler
Kızın oldu derler birazda alaycı
Doğar kız düşer rahimden toprağa
Bir bilet aldım
Ankara'dan kalkan bir vapura
Sabahın yedisiydi
Pusluydu yine hava
Martılar bile uyanmamıştı
Şimdi boylu boyunca yanına uzanmak vardı kadın,
Sen bensiz mazini düşünürken
Saçlarını okşamak
Anlat demek vardı
Bana da anlat gür çıksın sesin
Belli ki kızgınsın seni yoranlara
Boynumdan öp beni kadınım
Dudaklarım yanı sıra,
Ayaz kesmiş ellerimi
Sarmala en kuytularında
Yağan gözlerimi
Gözlerinle teskin et kadınım
Yürekte kelimeler derya olsa da
Beynim en ağır emirleri verse de
Lal oldu dilim
Bende sana söz bitti
En afili küfürleri hak etsen de
Bakma bana öyle kadın..
Sen beni, şiire zorluyorsun
Yüreğimle, konuşmaya itiyorsun..
Alırım kalemimi kağıdımı, koyarım soframa
Yeniden başlarım yaşamaya, kaybolursun satırlarımda...
Var mısın benimle, bir nefes de yaşamaya
Uzaklarım var benim,
Kör karanlıkta aradığım...
Uzaklarım var benim,
Özlemle yad ettiğim...
Uzaklarım var benim,
Yoksul gönlümü serdiğim...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!