Mustafa Üstün Şiirleri - Şair Mustafa Üstün

Bitti sürgünlerim
içimde.
Sonlandı acım.

Kalktım
durgun sularına geldim

Belki
kırık kaldın oralarda.
Kış akşamlarında
ayrılıkçı militanlar kuşatırken kenti
belki,umarsız kaldın.

Kikirik karı
kağa kiri
kiri ka
kikiri ka

kendileri

Sevi,
bir ezgiydi
epeski.

Yüreğimde,
kıymıkları kaldı

Sokağın başında
çanları çalıyor
Pera'lı tranvayın.

Bir yerim yok
varacak.

uzaklarda kalır
sarı ayçası ayların
mavi ağartılar çöker denize
tan uyanır

torunum

O benim bal damlamdı
kar beyazı güzelliğiyle hep
başımı döndürürdü

sevdadan kendimi alamazdım
konu-komşu,kağıt-kalem tanık

Bu karda,bu kışta,bu kıyamatte
ortalığa düştüm seni arıyorum.
Gözlerim özürlü,
gözlüklerim kırık
seni göremiyorum.

Onlar
Alaca höyükden çıkarılmış
altın yontuları gibi
sapsarıydılar.
1.
Dağdan

onlar
hiç yoktular

oysa
ırmakta kum
gökte