Belki
kırık kaldın oralarda.
Kış akşamlarında
ayrılıkçı militanlar kuşatırken kenti
belki,umarsız kaldın.
Saçında papatya,alnında bahar
İçimde sevdayı ne bilirsin sen.
Yüzüm demirlerde savruldu yıllar
Çektiğim cezayı ne bilirsin sen.
Benim göklerimde bembeyaz karlar
O benim bal damlamdı
kar beyazı güzelliğiyle hep
başımı döndürürdü
sevdadan kendimi alamazdım
konu-komşu,kağıt-kalem tanık
Bu karda,bu kışta,bu kıyamatte
ortalığa düştüm seni arıyorum.
Gözlerim özürlü,
gözlüklerim kırık
seni göremiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!