Mustafa Üstün Şiirleri - Şair Mustafa Üstün

an gelir
yürek durur
unutur

sevi
ne durur

Bahaneydi
çığ
saçaklardaki sarkıtlar
bahane

dolunayları

Bıçak dönüyor
dönüyor yaramda.
Acın kanıyor.

Tanrı'ya döner gibi sonra bir geceden
herşey

gitti buradan
şimdi,
güneşleri uçuştura uçuştura saçlarında
asfalt boyunca yitti
gitti

Ardımda
avlaklar/yaylaklar,
önümde
ırmaklar/kışlaklar.

Duraksamaksızın adımlıyorum

Bizi umut da bıraktı
o ara
içimiz acıdı

aşka duruşumuz hazırlıksızdı

Gün gelir S.O.S verir gemi
Denizlerde heyelan olur.
Umut vurulur koylarda
Ölür lazlar
Bir kargışlı zaman olur.

Tutunamadı
bir ucundan zamana,
içinden geçtiğimiz çağdaş zamana
tutunamadı.

Sular gümbür gümbür

İçimde bir yumurcak var
Kollarına koşar,koşar,
Kuş olur sığmaz göğsüme,
Irmak olur taşar,taşar.

Tutsaktır aşka,sevdaya

Sararmış başakların yanına uzanırdık
parlardı güneş gökte yakacak kadar sıcak
birkaç cırcır böceği gevezelik etmese
dünyamız bu öğleyin yaratıldı sanırdık.

İkimizde aşıktık, dünyamızda aşıktı