Mustafa Üstün Şiirleri - Şair Mustafa Üstün

Bu sevdan, bu sevdan
Bu kara sevdan
Bir gün öldürecek beni, görürsün.
Ne tanlarda çiçek, ne gece aylar
Leşim kapınızda boylu boyunca
Pusuyla, ölüme inen akşamlar.

Pusmuş
pusmuş bağrına
pusmuşta dağın
bir tutam bulut

kucağında

Yığıştı acılar
berkitti egemenliğini gecede
üstüne yürüdü
krallığımızın.

Çalıntıdan bir sonbaharda

bahar bayramları olsa
onbeş yaşında olsam
koşsam papatya tarlalarında
saçımda bulutlar olsa
bulutlar sevdalı olsa
ben sevdalı olsam.

Bu son gidişinde
bebeğim,
daha çok acı çektim,
demişsin.
Daha çok süründüm.

Benim bahar dalım karanlıklarda
Durdu durdu boyun büktüde gitti.
Doluktu doluktu bu hoyrat karda
Bulutlara yaşlar döktüde gitti.

Ezanlardan sonra, tanlardan erken

ta ra ra
tara tiri tirira
ben aşkın zurnası
sen cılız düdük
ha ha ha

Saçında papatya,alnında bahar
İçimde sevdayı ne bilirsin sen.
Yüzüm demirlerde savruldu yıllar
Çektiğim cezayı ne bilirsin sen.

Benim göklerimde bembeyaz karlar

Yastıklarım taşıyamaz başımı
Acımla,sızımla çeker giderim.
Geride bırakıp can yoldaşımı
Zamana isyanlar eker giderim.

Bu cennetten,cehennemden,kederden

gitti buradan
şimdi,
güneşleri uçuştura uçuştura saçlarında
asfalt boyunca yitti
gitti