Göğün sağı solu yoktur iki yönü ayıran
Gök göktür, insan insan, ben ve sen mesela
Uğultuyu suçlayabilirdim, sessizliğin için
İçim böyle kendini kilitlemezdi belki;
belki tutsak almazdım, esir etmezdim
Bildiğin, yok ederdim kendimi…
Bağışladığım gelecekte, ıslık kadar çalabiliyorum geçmişi
Rüzgâr yine senden yana esiyordu
Rodos’tan yeni demir almıştım
Aklıma, sahnen geliyordu
Aklıma, sen geliyordun; tepeden tırnağa zarafetin
Ne kadar ırağına dursak
Yine, İstanbul kokacak
Naif, buğulu, çare, yalnız…
İmparatorluktan kalma us;
Heyecanlandırıyor eski oyuncak
Bana ait olan her garabetin damarında
Hava kabarcığı kadardım
Dönüp dolaşıp dört odaya geldiğim vakit
Sektireceğimi, sendeleteceğimi, kriz geçirteceğimi;
Biliyordum
Gözlerinle başlamak güne
Bir sahil lokantasında kahvaltı;
Rıhtımın en bereketli yerinde oturmak
Martılarla el ele
Tuttuğum balık çırpışır kalbin gibi
Bana bir kurşun kalem gerekirdi
daima bir yerlere bakar, bakarken
Soluma döndüğüm zaman daha yaşlıyım
ve akşamlar alışmış akşamlar gibi değil
kimi bertaraf, kimi yamuk, beynelmilel
Sormak isterdim…
Acım seni de perdeler gibi sarınca
Oturup içlenirsin kimseler gelmezmiş gibi
Çok mukaddes bu şimdi düşlediğim
Elbet sende gönlünde ararsın beni
Bu mektubu
Kalbinin ulaşamayacağı yerlerde saklamalısın
Hiç çocuklu kadınım, señorita
Banyo ile lavabo arasında yere iki mısra düşerdi
O günler, öyle günlerdi
Gerisi babası… Gülüşü aynı annesi…
...
insan kendisine küstü
o gündür bugün kar
içindeki ürperen bütün
tepelerde göründü
insan, bir günler yağan;
Mavi tutmuş parıltı çiğnemiş isem
Bir rakı çıkıp geldim demektir
Rüyası meltem Marmara Adasının
Yunanlılara değiyor ayaklarım
Atina’dan felsefe dalgalandıkça
İçip içip bu mavi yazı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!