Yalnızlığımdan korkarım, ürkerim kalabalıklardan
Çökerim kuytu köşelere, görmesin kimse biçare halimi
Nefes dahi alamam sensiz, derin bir sessizlik kaplar yüreğimi
Ve inceden inceye bir sızı olur yokluğun
Yüreğimdeki Zümrüdü Anka Kuşunu salıveririm
Haber uçursun sana…
Üzerime dağ gibi hüzünleri devirip
Böyle çekip gitmek yalnız bırakmak var mıydı?
Var mıydı böyle severek bitirmek?
Hani söz vermiştik birbirimize?
Hani yemin edecektik iyi günde kötü günde diye.
Kaç zaman geçti aradan, daha ne kadar sürecek bu bekleyiş?
Kalemimi kırmıştım…
Sana dair, bir daha asla yazmayacaktım
Ama yapamadım…
Kırdığım kalemimde ki son mürekkep damlaları ile
Son defa yazmaya çalışacağım
Biliyorsun defalarca adressiz mektuplar gönderdim yüreğine
Hakim bey doğruyu söyleyeceğime
Namusum ve şerefim üzerine yemin ederim
Evet…
Evet itiraf ediyorum.
Ben suçluyum,
Hem de ağır bir suçlu…
Şu dünyada üç şey var insanı mutlu eden
Üçünün sesi de kulağa hoş gelir…
Para sesi
Su sesi
Kadın sesi…
ı
Bu sabah şafak sökerken erkenden uyandım,
Kalktım, pencereyi açtım,
Güneşin kızıllığı adeta şehrin üzerine çökmüştü
Ve ortalık o kadar sakin di ki…
İçime temiz bir hava çektim
Gün be gün benden uzaklaşıyor
Sevgini inkâr ediyorsun ya
Silinmiyor içimdeki acı, kapanmıyor yaralarım çok derin.
Azalmıyor sancılarım gittiğin günden beri sürekli artıyor
Aklıma geldiğin zaman yaralarım kanıyor
İçim daha da çok acıyor
Kendi kalabalığımda kaybolur sokaklarda yürüyemem…
Sahilde bir kenara oturup çay içmek istesem de içemem
Aklımda hep sen varsın…
Anladım çok geç de olsa,
Bundan böyle hayatında olmayacağımı
Çoktan üzerimi çizmişsin
Dünde, geçmişte kalmışım ben.
Belli ki bugünde de olmayacağım
Kim bilir, yarınlarda da hiç yokum!
İkimize ait bir dünyamız vardı
Neden bırakıp gittiğini, hala anlamış değilim
Yolunda gitmeyen neydi?
Ama…
Ama sen!
Sen gitmeyi kafana koymuşsun bir kere…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!